Coquilles met Kerst

Het is weer voorbij en gelukkig heb ik het weer allemaal netjes afgeleverd. Tweede kerstdag met hulp van vriendje. Dat was maar goed ook, want de verkoudheid bleef maar aanhouden. Dat is toch wel erg beroerd wanneer je moet koken. Vele rollen wc-papier heb ik erdoorheen geniest en gesnoten, veel zeep en desinfecterende troep om maar te zorgen dat mijn gasten niet ook besmet zouden worden.

Zoals geschreven bleef de bouillon met de mini-soesjes erin. Daarvoor coquilles. Daarna hazenrug met spruitjes en aardappelkroketjes.

Het recept van de coquilles was gebaseerd op mijn favoriete coquillerecept, alleen nu geserveerd in een potje en niet in een pakketje van filodeeg.

Volgens mijn bezoekersstatistieken waren er veel mensen op zoek naar recepten van voorgerechten met coquilles. Coquilles en voorgerecht coquilles stonden de afgelopen dagen numer 1 en 2 op mijn lijst. Daarmee verdrongen ze de immer op nummer 1 staande Spring pannen (ja echt waar!). Ook hier werden dus weer coquilles gegeten.

Het recept in de bovenstaande link aanhouden tot pakketjes. Vanaf daar gebruik maken van kleine cocottes. Daar de wortel, prei en gember in verdelen en de coquilles. Een flinke lepel van de saus er overheen scheppen. Het verschil is wel dat de saus dunner wordt door het vocht van de coquilles, dus moet je de saus dikker maken. Dit alles even (5 minuten) in een voorverwarmde (180 graden) oven.

We sloten af met een bordje kaas en vervolgens een stuk brownie, door de Dames gebakken.

Kerst

Iedere Kerst is het hier thuis een drukte vanjewelste. En iedere Kerst zeggen we weer: volgend jaar doen we rustig aan. Dat rustig aan doen is dit jaar weer mislukt. Kerstavond met z'n vieren werd met z'n vijven, want ach: er was toch eten genoeg en het werd een gezellige avond met lekker truttig gourmetten. Dat vinden de Dames tenslotte erg leuk.

En gisteren kwam mijn vader met vriendin vanuit het midden van het land naar hier geglibberd, want het was spekglad! Voor het eerst in jaren (wat zal het zijn, 25 of zo) een Kerst met mijn vader. Nog een vriendin er bij die alleen was (want dochterlief zit heerlijk in Egypte) en het werd erg gezellig. Het menu was geslaagd en de wijnen dronken prettig weg in de nieuwe glazen die ik kreeg van mijn twee vriendinnetjes en Dame 1.

En vandaag weer een volle tafel... Het komt allemaal wel goed, alhoewel ik daar de week voor de kerst een hard hoofd in had. Ik had gewoon gewerkt en tot overmaat van ramp begon er zich woensdag een enorme verkoudheid te ontwikkelen. Ik ben in geen jaren zo verkouden geweest als nu: een snotneus, kriebeloren en -keel en een droge zeehondjeshoest. Niet prettig als je moet koken. Maar dan merk je wel hoe handig het is om zo iets uit de losse pols te kunnen schudden met ingredienten die eigenlijk lukraak zijn gekocht.

Het menu gisteren: een amuse van forelmousse, vervolgens een tartaar van tonijn met rauwe tonijn en een gebakken garnaal gemarineerd in soja, wasabi en gember met wasabimayonaise en soja crackers. Daarna een wildbouillon met minisoesjes gevuld met eendenlevermousse (die gaat trouwens in de herhaling vanavond, want het was heerlijk). Vervolgens reebiefstukjes met een lekkere saus, kleine bolletjes van allerlei groenten (wortel, pompoen, biet, pastinaak en knolselderij), gebakken aardappeltjes en natuurlijk een stoofpeertje. De gekleurde bolletjes waren erg leuk. Helaas vergeten een foto te maken. Toetje was eigenlijk simpel: citroen sorbetijs met een scheutje limoncello.

De lekkere saus is naar recept van mijn zwager Erno: In het braadvocht van de biefstukjes een pot uitgelekte cocktailzilveruitjes zacht laten worden. Twee flinke lepels goede frambozen of bosvruchtenjam erdoor roeren. Verder een flinke scheut fond (ik gebruikte wildfond) en rode wijn. Dit lekker laten pruttelen en binden met beurre manie (met een streepje op de e). Eventueel nog een scheut room (voor de lekkerbekken, maar het is niet nodig) en een handvol frambozen doorheen scheppen.

Hoe wild ben jij?

Wordt er geen wild meer gegeten? Als ik zo rondkijk op mijn favoriete blogs kom ik nergens enthousiaste verhalen en recepten tegen over en met wild. Het lijkt wel of iedereen blijft steken bij de herfstgroenten en -fruit: kastanjes, paddenstoelen, pompoenen, appels en peren. Oh ja, en ook vis en kip. Wat is er mis met echt Hollands wild? Is het te onbekend, te moeilijk om klaar te maken, is het de smaak?

Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik gek ben op wild en het voor mij (jeugdherinneringen) echt bij deze tijd van het jaar hoort. Wanneer het oktober wordt, kijk ik op de wildkalender wanneer de hazenruggen weer bij de poelier liggen. Gelukkig zit er hier nog een fijne poelier (Ammerlaan op de Aert van der Goesstraat) met verstand van zaken en goed vlees.

De tijden van al het wild marineren zijn voorbij. Dat was vroeger, toen er nog geen koelkasten waren, om het vlees te conserveren en de sterke smaak te maskeren. Voordeel van marineren is wel dat het vlees malser wordt, dus is er natuurlijk niets op tegen om dat te doen met een oudere haas of ree. Maar dus zonde bij een jong stukje vlees. En behandeling van bestorven (of liever bedorven) wild zoals de heer Cauderlier (Het spaarzame keukenboek, 1922) toepast, is natuurlijk tegenwoordig helemaal niet meer aan de orde.

Met de diverse keus valt het met de smaak ook best wel mee: een ree heeft een minder sterke smaak dan damhert of edelhert. Dus beginnende wild-eters kunnen rustig starten. En als je van kip houdt is een tam konijn vergelijkbaar. Lekker? Dan overstappen naar een wild konijn.

Is het dan de prijs? Ja, dat zou kunnen. Maar, net als voor mijn vlees, ga ik liever naar een goede poelier, dan dat ik ingevlogen hazen uit Chili of Argentinie koop bij de supermarkt. Voor een goede biefstuk betaal je ook al gauw 3 tot 5 euro, als het al niet meer is. In dit seizoen koop ik dan liever een hazenrug voor een tientje. Dan hebben we beiden een mooi stuk vlees en van het karkas trek ik een bouillonnetje met de haasjes als soepvlees. En van een heel wild konijn kun je aardig eten!

Op mijn blog zijn een aantal recepten te vinden: duivenborstjes, konijn, kwartel, parelhoen en hazenrug, maar kan je daar niets van je gading bij vinden, kijk dan eens hier: Lupus Wildrezeptsammlung, Dit is werkelijk een superlink, alleen wel in het Duits. Direct downloaden en je hebt wel 4000 wildrecepten tot je beschikking!

Update: over de prijs... kijk eens naar de bon van Yvon. 21 euro voor 4,5 ons ossenhaas. Daar heb ik vorige week twee hazenruggen voor gekocht en met vier man van gegeten.

Flessen en limoncello

Manlief wordt gestoord van mijn bewaardrift van lege plastic melkflessen en ijs- en saladebakjes. Gooi toch gewoon weg! Maar ja, tegenwoordig moet alles gescheiden. Ik wil daar best wel aan mee doen en heb dat ook een tijd gedaan. In de volle overtuiging dat mijn afval ook gescheiden werd opgehaald. Op een vrije (vuilnisophaal)dag zag ik tot mijn grote verbazing dat de biobakken en de vuilniszakken gewoon in een grote bak werden gekieperd. Tja, dan zie ik het nut er niet van in.

Maar eerlijk is eerlijk: een beter milieu begint bij jezelf en daar zal ik toch zelf dan iets mee moeten doen.

In ieder geval bewaar ik dus altijd al allerlei flessen en bakjes voor hergebruik, want dat is o zo handig. Altijd al een fan geweest van de plastic melkflessen. Toen de Dames nog Dametjes waren maakte ik altijd de dagvoorraad flessenmelk aan en bewaarde die in die plastic flessen. En nu gebruik ik ze nog steeds. Mijn vriezer ligt vol met flessen soep en bouillon.


Wildbouillon, pompoensoep en kippenbouillon. Lekker en handig om achter de hand te hebben.

In het midden geen soep, maar een fles limoncello. Limoncello is een digestieve likeur, afkomstig uit het zuiden van Italie. Er bestaat geen officieel recept; de Italiaanse vrouwen die limoncello maken, krijgen het recept door van hun voormoederen en passen het aan aan de smaak van de familie. Deze is niet zelfgemaakt, maar het wordt toch tijd om dat weer eens te doen. Even mijn recept opgezocht op een oude smulwebpagina:

Je hebt 10 of meer citroenen nodig, van de beste kwaliteit, met een dikke schil en niet te rijp. Het is belangrijk dat de citroenen NIET behandeld zijn met chemische bestrijdingsmiddelen. Koop geen citroenen bij de supermarkt in een netje, deze kunnen zijn behandeld met een soort was, wat de smaak be-invloedt. Verder heb je suiker nodig. Tussen de 300 tot 800 gram. Dit is afhankelijk van persoonlijke smaak. En, heel belangrijk, alcohol. Een liter pure alcohol nodig. Eventueel kan er ook de beste kwaliteit wodka gebruikt worden. Verder nog een liter water om de suiker in op te lossen.

En daar komen ze weer: flessen met een wijde hals en een dop. Gebruik beslist geen kurk; deze wordt door de werking van het zuur in de citroenen papperig. Neem dus bijvoorbeeld de plastic flessen met een schroefdop van de melk. Voor het oog kan je natuurlijk later de limoncello overschenken in leuke flesjes.

Boen de citroenen goed af en schil ze. Schraap aan de binnenkant al het wit weg (dat geeft de limoncello een bittere smaak). Vul de fles(sen) met de schillen en doe de alcohol erbij. Dop er op en minstens 20 dagen laten staan in een donkere ruimte. Eventueel kan je in plaats van alle citroenen in een keer te schillen, iedere keer wanneer je een citroen gebruikt, de schil toevoegen aan de alcohol.

Verwarm een liter water en los hierin de suiker op. Laat dit vijf minuten doorkoken en vervolgens helemaal afkoelen. Mix de suikersiroop met de inhoud van de flessen. Doe alles in schone flessen, doppen erop en weer laten staan voor minstens 20 dagen (Hoe langer hoe intenser de smaak).

Zeef (mbv een fijne zeef en/of kaasdoek)na al die dagen de inhoud van de flessen en vul schone flessen met de likeur. Het moment dus om alle plastic melkflessen bij het gescheiden afval te doen en wat wijnflessen met een schroefdop uit je glasbak te plukken en die te steriliseren en te vullen met de limoncello. Bewaren in de koelkast of, beter nog, in de vriezer.

Heerlijke herfst

Op dagen als deze mis ik de bossen. Ik doe het thuis maar met een herfstboeket en loop met de honden door de duinen en de Bosjes (ja, bosjes, dus niet zo heel erg groot) van P.

Vandaag was eigenlijk een soort cadeautje: Dame 2 was ziek en het leek in 1e instantie nogal heftig met koorts, hoesten en proesten, dus bleef ik thuis. En dan wordt het zulk geweldig herfstweer! Ramen gedaan, boodschappen, wandelen met de honden. En soepen maken: een wildbouillon met karkassen uit de vriezer, een kippenbouillon (goed voor Dame 2) en toch maar weer eens een pompoensoep gemaakt. Alles in grote hoeveelheden zodat de vriezer weer vol ligt. Altijd handig.

over die pompoen... vorig jaar heb ik me daar ook mee bezig gehouden: zie hier. Toen had ik dus pompoen-pastinaaksoep gemaakt. Eigenlijk vond ik het helemaal niet zo geweldig. En toch kom ik dit jaar weer met zo'n ding thuis. Het pompoentje zag er zo schattig uit. Echt om op te vreten. Weer het internet door op zoek naar het perfecte recept en geen van de recepten leek me wat, dus heb ik er maar een aantal door elkaar gegooid. Google op pompoensoep en neem uit alle recepten dat wat je lekker lijkt. In ieder geval de pompoen roosteren en pureren met schil en paddestoelenbouillonblokjes zijn ook erg lekker. En een of twee aardappeltjes mee laten garen. Klodder mascarpone erdoor en wat croutons van bruin brood erover. Oh ja, de finishing touch van Jamie Oliver is ook lekker (terwijl ik geen Jamie-fan ben): gefrituurde salieblaadjes.

Laatste hapje

Allereerst een excuus. Nee, niet aan jullie, alhoewel dat ook wel op zijn plaats zou zijn. Er was de afgelopen maanden weinig tot geen leesvoer. Tja, dat kan je wel eens hebben he? Vakantie en daarna begint alles weer en dan moet ik wennen. Helemaal nu iedereen hier in huis flink aan het sporten (zeg hockeyen) is geslagen en ze vaak laat en niet allemaal tegelijk thuis zijn. Ik krijg het maar niet voor elkaar dat te combineren met mijn werktijden en de honden en nog meer. Kwestie van wennen en dat komt wel goed.

Maar het excuus... dat is aan mijn moeder. Ik heb me namelijk niet aan onze afspraak gehouden. We zouden samen garnaalkroketten gaan maken. En ik heb ze stiekem al gemaakt en ook allemaal opgegeten. Dit was het laatste hapje. Sorry mam, maar ik beloof je dat ik (als Roeleveld weer ongepelde garnalen heeft liggen) de volgende keer de kroketten met je samen zal maken.

Het recept dat ik heb gebruikt is van Lisa (dank!). Ik heb door het garnalenmengsel nog wat gehakte peterselie gedaan.

Fileren doe ik zelf 2

Weer veel te lang gewacht met mijn uitdaging, maar er is een tweede keer!

Dame 2 heeft een vriendje (nee, gewoon, een maatje) met een leuke moeder. Zij ging vorige week zondag met haar zonen makreelvissen. Of ik ook wilde als de vangst goed was. Nou en of! Samen met Dame 2 's avonds zes makrelen opgehaald. Ze hadden er wel 70! Keurig al ontdaan van de ingewanden.



Ik heb geen rookoven, dus dat was geen optie. Verder zijn de Dames niet zo van de makreel en manlief wil geen graat. De makrelen gefileerd zoals voorgedaan bij visfileren en ook nog uit de filets de graatjes in het midden gehaald. Deze even kort gemarineerd in wat soja en een pepertje (het moest passen bij de mie met gewokte groenten) en gegrilld. Lekker hoor!

En natuurlijk een filetje rauw met wat sojasaus weggesnoept. Alsof ik bij een super-Japans restaurant zat te eten. De overige filets liggen in de vriezer, naast een doosje met ieniemienie inktvisjes. Te wachten op een goed eet-idee.

Foutje

Er zijn wel eens van die dagen dat het allemaal niet zo lekker loopt. Meestal heeft dat bij mij te maken met hoofdpijn. Dan wil het gewoon niet en sta ik uren in de winkel om vervolgens met niets of met afschuwelijk spul thuis te komen. Daardoor kwam het dat ik in de vriezer twee biefstukjes vond van de AH.

Ik had het natuurlijk kunnen weten, maar ja, met zo'n slechte dag. Manlief merkte al op: Wat zijn ze mooi rond.

Ze zagen er heerlijk uit maar wat waren ze ontzettend, afschuwelijk, enorm, walgelijk vies! Het was nog niet eens de smaak, alhoewel die ook niet om over naar huis te schrijven was, maar het mondgevoel. Ken je dat, dat je bepaalde dingen niet lekker vindt omdat het naar voelt in je mond? Dat heb ik bijvoorbeeld met koolraap. En nu had ik het ook: Het was geen lekker stevige, sappige biefstuk, het was geen smakelijk grof gemalen tartaar, het was PLAKVLEES!! Bah!

Tuinbonen en Taleggio

Tuinbonen, daar ben ik verzot op. Niet die gummidingen die ik vroeger voorgeschoteld kreeg. Die waren hard en smaakten vies, nee, jonge tuinboontjes. Gewoon rauw zijn ze lekker met wat olijfolie en grof zout, iets gekookt en dan even met wat spek, in de risotto en natuurlijk als salade.
Dubbeldoppen of niet? Als ik heel eerlijk ben, vind ik ze dubbelgedopt wel erg lekker. En ik vind het ook een prettig werkje. Vandaag heerlijk in de zon de boontjes voor de tweede keer gedopt. Ik had ze al eventjes gekookt en dan vind ik het doppen makkelijker gaan.

Tanja schreef al over het boek "Vers uit de tuin" van Sarah Raven en naar aanleiding van haar verhalen heb ik het boek voor mijn verjaardag gevraagd en ook gekregen. Het recept met tuinbonen, pasta en beurre blanc sprak me wel aan. Maar dan natuurlijk anders: het komt zelden voor dat ik recepten letterlijk kook. Meestal gebruik ik ze als leidraad of om idee-en op te doen. Zo dus ook met alle groentenrecepten uit "Vers".

Nu had ik nog wat saus over van vrijdag (bij de voor ons allerlaatste asperges). Eerder al zo geserveerd en zeer ok bevonden. Tuinboontjes met Taleggiosaus werd het dus. Aangezien het een test was, bestond hier het gehele bijgerecht uit, maar een volgende keer met een pasta lijkt me een fijn plan. Het was om te smullen!

Custard

De Dames staan nog steeds zo nu en dan in de keuken. Onlangs maakten ze het toetje: vruchtentaartjes met custard. Het recept komt uit het kookboek "Patatje Zwaardvis" en al eerder hebben ze er gerechten uit klaargemaakt. Destijds waren de aanwezigen verliefd op de brownies. Nu was het de custard die heerlijk was (en net als de brownies: niets uit een pakje!). Ik ga de volgende keer vragen om brownies met custard.

Nodig:
- 3 eidooiers
- 50 gram suiker
- 3 dl. melk (eventueel kan een deel vervangen worden door room)
- vanillestokje (of zakje vanillesuiker)
- 30 gram bloem

Doen:
Eieren splitsen. De eiwitten zijn niet nodig, of je moet meringues met custard maken? De eidooiers met de suiker opkloppen. De bloem erbij strooien en doorkloppen tot er een gladde saus is ontstaan.
Vanillestokje opensnijden en met de melk in een steelpan doen. Dit bijna aan de kook brengen. Dan 5 minuten zachtjes laten pruttelen. Het vanillestokje er uit halen en de melk bij het eimengsel gieten en door elkaar kloppen.
Alles in een schone pan gieten en zachtjes aan de kook brengen terwijl je roert. Klontjes eruit kloppen. Zodra de custard kookt gas laag zetten en nog een minuut of twee laten doorkoken. Vervolgens goed af laten koelen.
Afdekken met folie of een klontje boter laten smelten op de custard om ervoor te zorgen dat er niet zo'n vies vel ontstaat.

Grijze Gijs

Gijs was grijs, al heel jong werd hij grijs. Eerst zijn poten, toen zijn snuit en telkens werd hij grijzer. Zoals ook eigenlijk bij een oude man hoort.

Gijs was een kneus. Al met 6 maanden had hij zijn eerste operatie wegens incongruentie (een vorm van ED) achter de kiezen, of eigelijk achter de ellebogen. Daarna liep hij moeilijk en eigenlijk had hij altijd pijn. Er waren dagen dat hij niet kon lopen. Er waren dagen dat we dachten dat z'n hart het zou begeven. Hij ging bijna dood aan een maiskolf die klem zat in zijn maag/darmkanaal, Grappa perforeerde zijn oren en een van zijn hoektanden brak af. Steeds vaker had hij slechte dagen en liep moeilijk of zat apatisch voor zich uit te staren.

Gijs was vrolijk en vriendelijk. Er bestond geen vrolijker hond op de hele wereld. Ondanks alle pijn huppelde hij altijd gezellig mee door het bos en alle honden werden vrolijk begroet. Helaas zijn niet alle honden zo vrolijk en open en kwam het dus regelmatig aan op een confrontatie. Ondanks alls pijn bleef hij stoeien met Grappa. In alle jaren dat hij bij ons was heb ik hem twee keer horen grommen. De 1e keer schrok hij er zelf ook van. De tweede keer was gisteren bij de dierenarts.

Dag grijs vriendje...

Zoete inval

Nadat Dame 2 gisteren een selectiewedstrijd voor de club moest spelen (ze heeft Zuid-Holland C niet gehaald, volgend jaar beter?) was het weer tijd voor eten. Koel-, keukenkast en vriezer dag was het en ik had trek in Italiaanse smaken. Natuurlijk risotto, een extra grote pan zodat ik vandaag risottoballetjes zou kunnen maken, er lagen nog doperwtjes, witte asperges en saucijzen. Daar moest wel wat mee te maken zijn.

Saucijzen gebakken in olijfolie en knoflook, uien, reepjes paprika, Italiaanse kruiden (oregano, salie enzo) en een blik tomaten erbij en lekker pruttelen. Ondertussen de asperges gekookt en Vriendinlief vindt erwtjes met muntboter lekker, dus muntboter gemaakt (munt, citroenzest, klein beetje knoflook, peper en zout). En toen belde Vriendinnetje. Manlief besloot dat zij en Dochter ook best wel mee kon eten, dus uit haar koel-, keukenkast en vriezer kwam nog sla + toebehoren en lamsworstjes. Het was weer als vanouds, maar dan met puberende Dames en een Dochter die nu in haar eindexamen zit. Wat gaat de tijd dan toch snel! Met z'n alle in de keuken roeren, proeven en snijden en dan lekker lang tafelen. De risotto was helemaal op, dus geen balletjes vandaag...

De asperges gingen als voorgerechtje en het is zeker een favoriet: met taleggio.

(uploaden fotootje mislukt!)

Taleggio is een van mijn favoriete Italiaanse kazen. Het is een gewassenkorstkazen die 10 eeuwen geleden all gemaakt werd in Lombardije in het stadje Taleggio. Het zijn grote vierkante kazen met een oranjeroze korst. Een goede taleggio smaakt naar een boerderij. En het lekkerste vind ik wanneer de kaas uitloopt. Over het algemeen eet ik taleggio puur, op brood of bij een kaasplankje. Maar de kaas is ook zeer geschikt om te smelten. Een plakje op gegrilde groenten of op een bruschetta en dan nog even onder de grill. Dit stukje had ik gekocht voor de risottoballetje om in het midden te stoppen, maar het kreeg een andere bestemming (en dat is maar goed ook, want er was geen risotto meer na de maaltijd): in de saus bij de asperges.

De basis voor de saus is een hollandaisesaus. Bij een voorgerecht hoeft minder saus, dus ook maar 1 ei. Omdat ik geen lobbige, maar dunnere saus wilde heb ik er nog een scheut melk door geroerd. De taleggio daarin smelten en klaar. Lauwe asperges halveren en even in de grillpan. Mooi op een bordje met wat saus. Eventueel zou je nog een plakje parmaham erbij kunnen serveren, maar dat was gisteren niet voorhanden in mijn koel-, keukenkast en vriezer.

Computermoe

Dat was mijn reactie op de waarom er al twee maanden niks geblogd was-mail van een attente eetschrijver. Gewoon geen zin om 's avonds (of in het weekend) geconcentreerd een leuk verhaaltje te fabriceren en een foto aan te passen. Sinds een half jaar heb ik een nieuwe baan en ik heb het hartstikke naar mijn zin, maar de hele dag zit ik intensief achter de pc me door stapels cijfertjes, balansen, v&w's en wat al niet meer te werken. Nu klinkt dat alsof het saai is, maar dat is dus absoluut niet zo! Het is weer leuk om allerlei nieuwe dingen te leren (ik heb namelijk geen opleiding in de accountancy, maar ben self-made), maar zo vermoeiend.

Verder heb ik nu een Dame 1 op de middelbare school, die het nu erg naar haar zin heeft, maar soms wat hulp nodig heeft. Ik herbeleef de brugklas dus dit jaar opnieuw en haal mijn wiskunde, Frans, Nederlands, biologie enzo weer aardig op.

Oh ja, ik heb ook een Dame 2 die heeft besloten om toch keepster te worden van haar hockeyteam. Weet je wat een joekels van een tas met toebehoren er dan meegesjouwd moet worden? En daar is mama dan voor (nee, nee, niet gelijk mekkeren over Manlief, die heeft zich opgeworpen als trainer/coach van het team van Dame 1). Dame 2 keept overigens zeer verdienstelijk. Z0 verdienstelijk dat ze geselecteerd is voor de selectiewedstrijden van Zuid-Holland C.

Inmiddels ben ik ook even 40 geworden. Dat is geruisloos op het web voorbijgegaan, maar groots gevierd met natuurlijk veel (Japans) eten en drinken en ben ik (buiten de andere geweldige cadeaus zoals tuinstoelen, een jasje, een creme van Chanel en een vuurkorf) op culinair gebied erg verwend met allerlei kookboeken, attributen en een olijfboom. Genoeg dus om weer over te gaan schrijven.

Heel langzaam begin ik weer wakker te worden!

Dag oma

Oma hield van lekker eten en gezelligheid. Met zoveel kinderen en nog meer kleinkinderen zat, toen ik klein was, het huis vaak vol. Er werd flink geschonken en er was altijd wel wat te eten. Een keukenla met lekkers waar we altijd in mochten graaien. En natuurlijk aten we vaak Oma's kip. Met mijn nichten maakten we boven in een van de kamers enorme Barbienuizen of we gingen ons verkleden met sjaals en handschoenen. Met Pasen eieren verven die natuurlijk verstopt werden en eieren uitblazen voor de Paastak. Sinterklaas was een feest met al mijn neefjes en nichtjes en een echte Sint en Piet. Raar dat er altijd wel ooms en tantes niet konden komen. In de zomer in de tuin een zwembad onder de perenboom, waarin flessen hingen om de peren heen.

Later, toen ik op de middelbare school zat, fietste ik iedere dag langs haar huis en wipte dan even aan en kreeg ik heel af en toe (stiekem) boerenjongens of -meisjes. Bij haar at ik voor het eerst Marmiet en nog steeds is een witte boterham met roomboter, marmiet en kaas een snoeperij. In het najaar op de fiets langs het water richting Nijkerk om vlierbessen te plukken en heel veel potten jam en gelei te maken. Zo lekker op de boterham (Niet zo zunig hoor, zei ze tegen mijn vriendinnen bij het smeren) of door de yoghurt.

Oma heeft een lang leven gehad. Nu is het opgehouden en resten de herinneringen.

Dag oma...

Fileren doe ik zelf 1

Iedereen heeft een uitdaging nodig. Klary gaat een maand budgetkoken, Tanja gaat iedere week uit het boek "Vers uit de tuin" koken en ik? Ik had al geschreven dat ik wilde leren mijn visjes zelf schoon te maken. Dat is tenslotte iets dat ik nog nooit had gedaan en ik altijd graag wilde leren. Ik had mijzelf voorgenomen om me in te schrijven bij de Back to Basic cursus van VIS., maar dat duur natuurlijk weer te lang.

Na wat google-en vond ik de site visfileren.nlwaar ik urenlang filmpjes heb zitten bekijken waarin ik kon zien hoe simpel het eigenlijk is om een visje te fileren. Op diezelfde site vond ik ook een webwinkel en dus deed ik mijzelf een set visfileermessen en een haringmesje cadeau. Je moet tenslotte ergens beginnen...

Vandaag vond ik dat het lang genoeg had geduurd; die Back to Basic avond is pas in maart (ofzo) en daar kan ik toch echt niet op wachten. Ik had ondertussen ook zoveel filmpjes gezien, dat ik dacht dat het me zonder back-to-basic ook wel zou kunnen lukken! Haringen had ik bedacht om mee te beginnen. Dat zijn kleine visjes en als het totaal zou mislukken, dan kon ik daar de honden nog blij mee maken. Natuurlijk vinden ze een kabeljauw ook best wel te versmaden, maar je moet ergens beginnen. Met vijf vuile haringen kwam ik thuis. Nog even voor de zekerheid het haringfilmpje bekeken en toe aan de slag. Dame 1 nam al gruwelend foto's.

De handigheid is er nog niet, maar als ik nog een harinkje of 20, 30 doe, dan kan ik vast zo solliciteren bij VIS. Wel ziet het er gemakkelijker uit dan het is en een nadeel is wel dat de harinkjes zo glibberig zijn; ze floepen alle kanten op! Maar ik ben erg gelukkig met het resultaat: 5 haringen voor 5 euro! Ik ben al hard aan het bedenken wat mijn volgende visjes zullen zijn. Mul of poon? Of een platvis. Ik ga gewoon kijken wat er in de aanbieding is; ik had vandaag ook kunnen oefenen met wijting: 3 kilo voor 6 euro. Maar ja, wat moet je met zoveel wijting?

Appeltaart

Het FoodBLogEvent van januari is alweer voorbij en ik ben benieuwd wat het nieuwe thema gaat worden. Ook ik heb me voorgenomen om te proberen iedere maand een (of meer) recept in te sturen. Overigens mijn complimenten voor de gastheer van januari: Mr. Ooijer, die het FBE afsloot met een schitterende samenvatting. Hij signaleerde dat er weinig foto's waren ingestuurd en dat herinnerde mij eraan dat ik die nog had moeten plaatsen, want ik had wel een appeltaartfoto; na het insturen van mijn familierecepten voelde ik enorme behoefte om appeltaart te bakken en dus kon ik een foto maken.

Minder is meer

Vorige week waren Manlief en Dame 1 samen boodschappen gaan doen. Natuurlijk hoort daar een lekker broodje bij en ze eindigden bij Tasty. Daar aten ze de lekkerste, de allerlekkerste hamburger ooit en ik moest zeker een keer proeven zodat ik de hamburger kon namaken.

De beschrijving was een grote hamburger met heel veel lekker cheddar. En er zaten sla, tomaten en uien op (maar de sla en tomaten hadden ze geskipt) en een ontzettend lekker sausje. Fris, met iets van mayonaise en natuurlijk niet te vergeten truffelsmaak. Zonder ook maar geproefd te hebben, besloot ik de hamburger maar na te maken. Ik vond het wel wat kaal klinken, maar goed, Manlief en Dame 1 waren er enthousiast over. En omdat het zo weinig was (voor een "normale" hamburger bak ik spek en uien uit en snijd ik ringen rauwe ui en augurken, er moet mosterd, may en ketchup op en nog meer) leek het me een mooie maaltijd voor als het even snel en gemakkelijk moet.

Natuurlijk kan ik zelf hamburgers maken, maar de hamburgers van mijn slager zijn uit de kunst, dus waarom moeilijk doen als het op een makkelijke dag ook makkelijk kan? De hamburgers bakken was op de grill geen kunst, en dikke plakken cheddar is ook niet zo moeilijk. Maar dat sausje... Ik maakte een combinatie van mayonaise (Calve kan wel zeggen dat zij de lekkerste mayo hebben, maar die van Remia is veel lekkerder. Ok die van mijzelf nog lekkerder, maar waarom moeilijk...), een klein lepeltje grove mosterd, wat peper en zout en een scheutje witte truffelolie. Voor het frisse een schep zure room (had ik nog staan, maar anders is joghurt ook wel lekker denk ik) erdoor. En Dat alles op een sesambroodje en voila: nagemaakt! Volgens Menlief en Dame 1 was de mijne nog lekkerder dan die van Tasty. Wel iets kleiner (die van Tasty weegt 180 gram!).

Voor mijzelf natuurlijk wel sla en tomaat erop, want dat vind ik lekker en het oogt natuurlijk leuk! En ik (en ook Dame 2) moet ze gelijk geven: Er zit niet veel op, maar het is lekker!

VIS.

Zoals beloofd: ik ging terug naar de visboer naar aanleiding van de slechte mosselen van zaterdag. Dezelfde verkoper was er niet, maar zonder pardon, zoals ik eigenlijk al verwachtte kreeg ik al mijn euro's terug. En dat is waarom ik zo graag bij de kleinere winkeliers boodschappen doe: het advies, de service en de kwaliteit. In mijn vorige bericht vond ik het niet netjes om mijn visboer bij naam te noemen, wat ik dan ook niet deed, maar nu dus wel: VIS. blijft mijn favoriete visboer.

Overigens zat ik gisteravond te kijken naar dat tv programma van Herman den Blijker en dan begrijp ik niet hoe die mensen in zo'n programma terecht kunnen komen. Om mij heen zie ik zoveel mensen die beter koken, met meer passie, creativiteit, liefde, lust enzovoort. Zelf zou ik me toch wel beter voorbereiden; je weet waar je terecht komt, dan zorg je er toch voor dat je een vis kan fileren, een stuk vlees uit kunt benen, een basis voor sausen kunt maken enzovoort? Trouwens, het meeste moet je toch wel kunnen? Ikzelf kan dus geen vissen fileren en daar baal ik van. Ik heb mijzelf dan ook voorgenomen om bij VIS. de themasessie Back to basic te gaan volgen (tenzij iemand me aanbied om het te leren). Ik wil namelijk zo graag een harinkje kunnen schoonmaken of zo'n joekel van een zalm kunnen kopen (die liggen hier soms bij een andere visboer voor 20 of 25 euro)en daar dan allemaal leuke dingen mee doen.

De vis wordt duur betaald

Het waren drukke weken, met Nieuwjaarseten, musical, weer hockey en school en nog wat dingen. Na een Damesloze vrijdagavond met afhaalchinees in de geweldige keuken van Vriendinlief aten we gisteren mosselen. De Dames aten antigriepkippensoep. Je kan je het je bijna niet voorstellen, maar hier in Scheveningen was het nog een hels karwei om mosselen te vinden! Overal op!

Twee kilo + een leuk mosselwokrecept, dat we overigens niet hebben uitgeprobeerd, in mijn favoriete viswinkelgescoord en zoals altijd was ik weer enthousiast over het enthousiasme waarmee we geholpen werden. Daarna zochten we verder naar mosselen en uiteindelijk belandde we (natuurlijk) bij Simonis. Foeterend liep ik terug naar de auto: Wel ^!@#@%$&* 9 euro per kilo!

Thuisgekomen werd er eerst gediscuseurd over het hoe te bereiden van de mosselen: volgens de wok-manier of ouwerwets, simpel gekookt. Als je dan toch gaat wokken en er knoflook, uitjes, kerrie en watalnietmeer in gooit, dan wat oosters met soja? Maar dat werd niet gewaardeerd. Uiteindelijk dus gewoon gekookt en ja, geheel tegen de regels doen wij er wel wortel in, want dat vinden we lekker. Pa (op visite) had de keuken overgenomen door subtiel te laten weten dat ik, als linkshandige, wel erg onhandig was en had keurig de groenten (prei, ui en dus wortel) gesneden en de mosselen nagekeken. Mmmm, verpakkingsdatum is 12 januari en tht 19 januari...

De eerste lading mosselen, de dure, van Simonis, waren geweldig! En wat waren we blij dat er nog een lading aankwam, want het smaakte ons prima. Helaas was de tweede lading vies en hebben we de twee kilo zo de kliko ingekiept. Dat is toch altijd balen! Ik had er een opgegeten en de tweede uitgespuugd. Gelukkig maar, want van die ene had ik gisteravond al een naar gevoel in mijn buik!

En dan? Vriendinlief zou nooit meer vis halen bij mijn favoriete viswinkel. En ik? Ik ga morgen even langs om te vertellen dat de mosselen niet meer goed waren en weet zeker dat ze daar goed op zullen reageren. Dat doe ik trouwens altijd wanneer me iets niet bevalt. Dat vind ik wel zo eerlijk. En afhankelijk van de reactie besluit ik dan of ik nog wel of nooit meer kom!

Foie gras

Na de Kerst had ik nog wat stukjes geschreven, maar nog niet gepubliceerd. Ik lees net bij Tanja haar Rauwe coquilles met foie gras en het lijkt wel verdomd veel op mijn stukje! Bij deze dus nog:

De inhoud van mijn tasje na mijn bezoek aan de poelier waren twee grote blokken foie gras. Daar zou ik wat mee gaan doen deze kerst. In combinatie met de viooltjesjam moest daar wel iets lekkers uit komen. Helaas mislukten mijn expirimenten met de jam en moest er dus iets anders bedacht worden...

Lang geleden, in mijn Smulwebtijd, werd ik eens uitgenodigd bij Carla. Middels allerlei recensies en gesprekken op het forum, was ik attent gemaakt op het ultieme voorgerecht van Bruneau: Carpaccio van St. Jacobsschelpen met dunne plakjes eendenleverpate en een dressing van truffel, en dat kregen we bij haar te eten. Inderdaad, heerlijk, subliem enzovoort enzovoort. Het is een voorgerecht dat je zelf zo in elkaar zet, maar je moet er maar op komen! In de jaren erna heb ik regelmatig zelf lopen knutselen met ganzen- of eendenlever, coquilles en truffel. Altijd tot grote tevredenheid van mijn gasten. Alleen mijn moeder was, door de rauwe coquilles, minder gecharmeerd van het gerecht. Dus op 1e Kerstdag knutselde ik zonder coquilles een mooi bordje met drie verschillende ganzenlever gerechtjes in elkaar (helaas geen foto's). Krullen van ganzenlever met (jawel, daar is ie) de confit de fleur de violette, een dobbelsteentje in combinatie met plakjes truffel en een mousse. De mousse was zo simpel en lekker dat deze alle dagen in mijn kerstmenu's voorkwam: op de 1e Kerstdag dus puur met een getoast brood, op de 2e Kerstdag als amuse in combinatie met wat reepjes coquille en truffel en tijdens ons etentje bij vrienden op zaterdag de amuse in voorgerechtvorm.

Het maken van de mousse is een peuleschil: Je neemt een blok foie gras en laat dat smelten in een flinke scheut room. Waar je bij moet opletten is dat de temperatuur niet hoger komt dan 48 graden Celsius (een thermometer is wel handig). Kruiden met wat peper en zout en een scheut port. Er wat gelatine doorheen roeren (houdt hiervoor de gebruiksaanwijzing aan en dan wat minder). Even de staafmixer erin voor de lucht en in schaaltjes schenken. Wegzetten in de koelkast om op te laten stijven.

Een zeer favoriet gerecht dus!

Food Blog Event januari 2009

Mr. Ooijer is deze maand de organisator van het Food Blog Event van deze maand. Had ik eerder nog wat problemen met de onderwerpen (pompoen is niet mijn ding en mijn expiriment met de cranberries heb ik niet eens ingestuurd), aan het onderwerp van deze maand, het lekkerste familierecept, kan ik zo meedoen. In tegenstelling tot Tanja (van wie wij het recept van kaasfondue van haar moeder nog vaak en graag maken en het oorspronkelijke recept is niet op mijn blog te vinden, maar hier) en Lizet.

Mijn culinaire kennis is me met de paplepel ingegoten door vooral mijn moeder, van haar leerde ik proeven, kijken, ruiken en voelen. Maar ook mijn opa (van moeders kant) en mijn oma (van vaders kant) hebben me veel geleerd. Ik hoef om aan het FBE mee te doen geen recepten op te schrijven, maar kan zo teruggrijpen naar verhalen uit mijn blog.

Mijn lievelings-familierecepten, die ik graag deel, want ik vind dat goede recepten gedeeld moeten worden, zodat iedereen er van kan genieten:

Van mijn opa heb ik geleerd, dat je alles zorgvuldig en met liefde moet doen: De appeltaart van opa, het verhaal spreekt voor zich.

Van mijn oma leerde ik waardering hebben voor de natuur en dat je niets weg moet gooien. Met haar stapte ik op de fiets om vlierbessen te plukken voor de jam, maakte ik boerenjongens- en meisjes en fietsen we naar de boer voor kip: Oma's kip.

Fotootjes moet ik even zoeken...

Het begint weer

Na de eerste dag van het nieuwe jaar gecocoond te hebben met z'n vieren, gaat het echte leven nu weer beginnen. De honden zijn weer clean, na een aantal dagen gedrogeerd te zijn, Manlief is al aan het werk en ik ga zo de troep opruimen die nog is blijven liggen van de afgelopen dagen. Alleen de Dames genieten nog van de laatste dagen van de vakantie.

Rest mij alleen nog om jullie vanaf hier een heel mooi, gezond, geweldig, lekker en gelukkig jaar toe te wensen.