Tuinbonen en Taleggio

Tuinbonen, daar ben ik verzot op. Niet die gummidingen die ik vroeger voorgeschoteld kreeg. Die waren hard en smaakten vies, nee, jonge tuinboontjes. Gewoon rauw zijn ze lekker met wat olijfolie en grof zout, iets gekookt en dan even met wat spek, in de risotto en natuurlijk als salade.
Dubbeldoppen of niet? Als ik heel eerlijk ben, vind ik ze dubbelgedopt wel erg lekker. En ik vind het ook een prettig werkje. Vandaag heerlijk in de zon de boontjes voor de tweede keer gedopt. Ik had ze al eventjes gekookt en dan vind ik het doppen makkelijker gaan.

Tanja schreef al over het boek "Vers uit de tuin" van Sarah Raven en naar aanleiding van haar verhalen heb ik het boek voor mijn verjaardag gevraagd en ook gekregen. Het recept met tuinbonen, pasta en beurre blanc sprak me wel aan. Maar dan natuurlijk anders: het komt zelden voor dat ik recepten letterlijk kook. Meestal gebruik ik ze als leidraad of om idee-en op te doen. Zo dus ook met alle groentenrecepten uit "Vers".

Nu had ik nog wat saus over van vrijdag (bij de voor ons allerlaatste asperges). Eerder al zo geserveerd en zeer ok bevonden. Tuinboontjes met Taleggiosaus werd het dus. Aangezien het een test was, bestond hier het gehele bijgerecht uit, maar een volgende keer met een pasta lijkt me een fijn plan. Het was om te smullen!