Die Speis Girls

De Dames hebben nog vakantie. En na kamp, vakantie, tutten, uitslapen, tv kijken, computeren en nog heel veel meer beginnen ze zich te vervelen. Bij oma logeren willen ze niet meer en dus hebben ze nog anderhalve week te vullen. Over het algemeen worden de dagen gevuld met niets. Wat dat is kan ik niet uitleggen, maar ik gebrijp van de Dames dat je er hartstikke moe van wordt. Vandaag hadden ze een nieuwe invulling bedacht. Nou ja, dat hadden ze niet vandaag bedacht, maar het werd vandaag tot uitvoer gebracht: ze gingen voor ons koken. En dan niet zomaar even simpel, nee, het moest met een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert worden. Uit het kookboek Patatje Zwaardvis werden een aantal recepten gekozen en er werd een enorme ingredientenlijst opgesteld. Of ik alleen nog even wilde kijken wat er was en wat er gehaald moest worden en of ik even geld wilde achterlaten voor de boodschappen. Dat deed ik dus vanochtend en daarna vertrok ik om te werken...

Zo tijdens de ochtend werden er zo nu en dan wat telefoontjes gedaan: Hoeveel bakjes slagroom is 5 dl.? Wat is een sjalotje? Maar het leek allemaal goed te gaan. Ik kreeg ook een heel geruststellend telefoontje: We ruimen alles iedere keer op (achteraf bleek dat dat een halve fles afwasmiddel had gekost). Thuisgekomen van mijn werk was alles in volle gang. De Dames waren flink aan het ploeteren en dus al vanaf 's ochtends 9 uur bezig met de boodschappen, alle kookwerkzaamheden en de afwas. Het zag er keurig uit!

De tafel werd gedekt en we kregen het menu: Panzarotti (gebakken broodjes, gevuld met ham, kaas en broccoli), gevolgd door met prei en kaassaus gevulde flensjes met aardappelkoekjes en als toetje chocoladegebak.

Eerlijk is eerlijk: we waren zeer, zeer verrast! Alles zelf gemaakt, niets uit een pakje of een zakje en het was erg lekker. Zelf vroegen ze om tips voor de volgende keer (zo waren de flensjes flenzen met weinig vulling en hadden ze een enorme schaal vulling over van de panzarotti), maar petje af.

Het toppunt van lekker was dus het chocoladegebak, oftewel brownies. Ik ben echt geen zoetekauw, maar dit was heerlijk: knapperig van buiten, zacht van binnen! Een kind kan dus de was doen (of de brownie maken). Dit recept is zeker voor herhaling vatbaar. De Dames hadden het ook erg mooi versierd met een cirkeltje chocoladesaus, een drupje tova en een sterretje. Als ik de foto van de mobiel van manlief heb, zal ik deze plaatsen...

Bij deze dus het recept van brownies uit Patatje zwaardvis:

Nodig:
- 225 gram basterdsuiker
- 50 gran cacao
- 75 gram zelfrijzend bakmeel
- 2 eieren
- 2 eetlepels melk
- 125 gram gesmolten boter
(evt. 50 gram gehakte rozijnen)

Doen:
Oven voorverwarmen op 180 graden Celsius.
In een kom de suiker, het bakmeel en de cacao door elkaar roeren. Eieren loskloppen. de boter smelten.
Het eimengsel met een mixer door het suikermengsel mixen. Gesmolten boter er door mixen. Eventueel kunnen er rozijnen ed toegevoegd worden, maar aangezien de Dames daar niet van houden, zaten die er niet door.

Een bakvorm bekleden met bakpapier (de Dames gebruikten een siliconen cakevorm; achteraf bleek dat het handig geweest zou zijn op de bodem een stukje bakpapier te leggen) en dit ca. 30 minuten in de oven zetten. Dat is even een beetje inschatten: bij een kleinere vorm, dus iets langer. Wanneer je op de cake drukt, moet ie nog een beetje meegeven.

Na het afkoelen in stukken snijden.

Lekker!!!!

Terug van weggeweest...

De vakantie is voorbij en het wordt weer tijd om het gewone leven op te pakken. De laatste maanden was het druk en was ik niet zo in m'n hum. Stress bij Dame 1 over de middelbare school, schoolfeest, afscheidsmusical en al wat meer, Dame 2 vond het nodig om bij over alles te zeuren en te janken (sorry Dame 2) en ik was toe aan vakantie.

Het geregel voordat we op vakantie konden was al erg (er moeten toch drie honden, een kat en een hamster verzorgd achter blijven), maar net als vorig jaar zouden mijn vader en zijn vriendin voor ze zorgen.

Helaas... na een paar dagen was er een ongeluk gebeurd: Herman had mijn vader onderuit getrokken en die was dusdanig terecht gekomen dat zijn kniebanden gescheurd bleken te zijn. Het geregel dat er dan moet plaatsvinden is pas echt stressvol! Hadden we het maar eerder geweten, dan waren we zo weer thuis geweest. Nu zaten we op Corsica en zouden dus niet 1,2,3 weer thuis zijn.

Maar wat hebben we toch lieve mensen om ons heen, die Herman meenemen, die de vriendin van Piet bijstaan, die Piet naar huis brengen, die een kennel ergens ver weg voor Herman en Grappa weten te vinden en ze daar ook naar toe brengen, die Gijs ophalen om voor te zorgen en die vervolgens hun eigen hond naar een logeeradres brengen wanneer blijkt dat het niet zo botert tussen hun hond en Gijs, die zorgen voor de kat en de hamster en vriendinnen die op het laatste moment voor Gijs zorgen als de eerdere lieve mensen echt geen logeeradres meer hebben voor hun eigen hond.

We zijn ze allemaal veel dank verschuldigd!

Desondanks het hondendrama en nog wat andere plaatselijke dramaatjes (je komt van een bomvolle boot vanaf Corsica, waar je vier uur lang geen zitplek hebt gehad, aan in Italie en volgt de aanwijzingen van kleine dictatortjes die het verkeer staan te regelen,waarna je dus in de tien rijen dikke wachtrij belandt voor.... de boot naar Sardinie! En daar kom je dus niet meer uit!) was het weer een lekkere vakantie, met heerlijk eten (eend in Frankrijk, fruits de mer op Corsica, bruschetta's met leverpastei in Toscane en overheerlijke wijnen en ng veel meer). Natuurlijk weer veel te weinig lekkers mee genomen en dat wat we mee hadden genomen (wijn, grappa's, olijfolie) staat klaar om cadeau gegeven te worden aan al onze redders in nood.

Vandaag stond in het teken van veel wassen en het ophalen van Herman en Grappa uit het verweg pension (pffff, weer 300 km rijden!). Ik had trek in gewoon eten, lekker aardappels en groenten. Andijviestamppot met spek en kleine blokjes Hollandse kaas. Heerlijk!