Lasagne alla Bolognese

Over het algemeen ben ik hier thuis van het voer. Ik bedenk, boodschap en kook. Maar heel soms zwaait manlief de pollepel. Zijn favoriete gerecht om te maken is Spaghetti Bolognese. En dan moet je niet denkn dat hij zich er gemakkelijk vanaf maakt. Alles gaat op een bepaalde manier de pan in en daar mag ik me niet mee bemoeien. Lekker toch? Helemaal wanneer de spaghetti weer overheerlijk smaakt. Ik zal hem eens vragen om zijn recept publiek te maken, want het smaakt toch anders dan wanneer ik het maak! Het ene fijne is dat er voor me wordt gekookt. Dat gebeurt niet zo vaak, dus als dat gebeurt, dan geniet ik dubbel. Het andere fijne is, dat manlief altijd een enorme pan saus maakt. Wat over is verdwijnt dus altijd in de vriezer en dat is altijd handig.

Zoals ook vandaag bleek. Op mijn beeldscherm staat een weerdingetje van Google. Daarop staat de temperatuur in Den Haag. Die was vanochtend dus prut: 12 graden stond er in mijn beeldscherm. Dat Google dingetje kan je ook voor andere plaatsen instellen, dus deed ik klik en daar verscheen het: Brescia 24 graden. Ik was direct weer in vakantiestemming en besloot dus Lasagne te gaan eten. En toen kwam die bak uit de vriezer goed van pas.

Als ik in een goede bui ben, wil ik wel zelf pasta draaien. Die goede bui had ik wel, maar met het vakantiestemming gevoel kwam ook een ik-moet-nog-zoveel-doen-gevoel, dus geen zelfgemaakte pasta. De supermarkt hier verkoopt geen verse pasta, dus vandaag gedroogde pasta. Voorheen liep ik altijd te stoeien met die vellen; ze bleven altijd veel te hard, ondanks dat er op het pak stond dat ze niet voorgekookt hoefden te worden. Toen een keer de saus wat waterig was, bleek dat de oplossing, want de lasagne was perfect.

Eigenlijk is het meeste werk aan de lasagne de Bolognese saus, want een bechamelsaus zit zo in elkaar. Ik kan daar wel een recept van opschrijven, maar in de eerste plaats is het overal te vinden en in de tweede plaats doe ik maar wat: klontje boter, lepel bloem, oh, nog een lepeltje bloem erbij. Laten garen, melk erbij, roeren, nog een beetje melk of niet, peper, zout en nootmuskaat. En klaar is Chris.



En dan laagjes in de schaal: bechamel, lasagne, bolognese, veel kaas, bechamel tot de schaal vol is. En dan in de oven. Lekker lang en niet al te heet.

Japanse gebakken rijst

Dame 2 is terug van kamp! Een week is wel erg lang, niet alleen voor een 9-jarige, maar ook voor mama. Fijn om weer te knuffelen en ook fijn om toch weer het gebruikelijke gekibbel tussen Dame 1 en 2 weer te horen. Dame 2 had wel genoten, ook al was het weer ontzettend slecht geweest. Kennelijk een stuk slechter dan hier, want ik vond het redelijk de afgelopen dagen.

Voor oma en alle andere meelezers die ge-interesseerd zijn in de kampweek: hier staan de foto's van de afgelopen dagen en komen ook de foto's die nog niet geplaatst waren. Klikken op Craeyenhout Zomerkamp.

Natuurlijk mocht Dame 2 kiezen wat ze vanavond wilde eten. Nu, dat was niet moeilijk: Sushi. Maar ja, dat is wel enorm veel heisa om zo even klaar te maken. Iets anders dan? Van die spiesjes met lekkere Japanse rijst. Dat maakt mama natuurlijk graag klaar voor de Dame. Dus Tori Teriyaki met gebakken Japanse rijst.

Het recept voor de gebakken rijst had ik nog beloofd, dus bij deze:

Nodig:
Ik gebruik voor de rijst de sushirijst, dus rijst gekruid met azijnsaus. Ik weet niet of ze bij de Japanse restaurants dat ook doen, maar na wat proeven leek me de smaak op deze manier het meest overeen komen.
- 4 lepels rijstazijn
- 1,5 lepel mirin
- 3,5 lepel suiker
- zout
- sushirijst
- een stuk kombu van 5 x 5 cm.
- peen, paprika, prei en witte kool, fijngesneden
- tauge
- eieren
- sojasaus, peper en zout

Ik gebruik met opzet het woord "lepel", want in het recept staat eetlepel, maar de saus kan goed afgesloten een jaar (buiten de koelkast) bewaard worden. Ik gebruik dus mijn sleefje (juslepel) en heb dan direct een grote pot. Altijd handig!
In het recept wordt ook aji-no-moto (oftewel MSG, ve-tsin, smaakzout) gebruikt. Aji-no-moto betekent "de essentie van de smaak". Het haalt de natuurlijke smaak omhoog. Het wordt veel gebruikt in allerlei kant en klaar producten, maar komt ook voor in bijvoorbeeld tomaten en parmezaanse kaas. Ikzelf gebruik het niet,omdat ik ook al gebruik maak van soja en kombu (dat natuurlijke MSG bevat),alhoewel ik binnenkort dat wel eens wil testen: proef/ruik ik meer umami wanneer ik de aji-no-moto wel gebruik? Maar dat is een onderwerp om eens apart te beschrijven.

We gaan gewoon verder met de azijnsaus: alle ingredienten in een pan (ge-emailleerd of rvs) aan de kook laten komen totdat de suiker is gesmolten. Vervolgens af laten koelen.

Voor de rijst gebruik ik de sushirijst, te koop in toko's. De verhouding rijst:water die ik gebruik is 1,5:1 . Voeg aan de rijst en het water een stuk kombu toe en breng het aan de kook. Vervolgens tien minuten op een laag pitje laten koken (of totdat al het water is opgenomen) en van het vuur af met het deksel op de pan nog even laten broeien. Daarna de kombu verwijderen.

Als groenten gebruik ik fijngesneden witte kook, winterpeen, paprika, prei en tauge.

In een grote wok olie heet laten worden. Alle groenten erin (m.u.v. de tauge) en vervolgens er twee eieren doorheen roeren. Dan de rijst erbij en laten bakken. Op het laatst de tauge erbij en vervolgens op smaak brengen met peper, zout en soya.

Zou het komen dat de Dames dit zo lekker vinden door de vijfde smaak, umami? Die maak zou ook in moedermelk te proeven zijn.

Uiensoep

Op dit moment mis ik de zin om te rommelen en te klooien in de keuken. Wat ik maak is uit de losse pols en gebaseerd op ouwe koek. Eigenlijk ben ik me gewoon aan het voorbereiden op de vakantie: luieren, rommelen, beetje door de duinen fietsen, met een roseetje of Campari in het zonnetje zitten keuvelen met de buurvrouwen, boekjes lezen ... erg relaxed allemaal.

Soms heb ik even een vlaag van zin om te koken, zoals bijvoorbeeld gisteren. Er wordt gesproken over de volkstuin en hoeveel kilo tomaten er wel niet waren, dat de pruimenboom barstensvol hing en de buurvrouwvolkstuinierster omkwam in de stoofperen. Wat moest je ermee? Nou!!! Geef maar hier, zei ik. Tja, maar dan moet je 5 kilo tuinbonen doppen of pruimen ontpitten. So what? Ik zou het geweldig vinden. Moet je je voorstellen: 10 kilo dikke, rijpe, onbespoten tomaten. Echte tomatensaus, diversen varianten tomatensoep, tomatenketchup, chutney, vers tomatensap. Ik zou er wel weg mee weten!

Eigenlijk zijn we ook wel erg verwend met de pakjes, blikjes, potjes en zakjes (ok, een beetje culi-eter zal never-nooit-niet toegeven dat ie ook wel eens een potje, zakje of pakje gebruikt, daarom lees ik oh zo graag de verhalen van de familie Wateetons). Ik zal hierbij eerlijk toegeven dat ik wel eens een blik tomatensoep met balletjes koop (voor de Dames, echt waar) en me ook wel eens waag aan een zakje Knorr saus (voor het gemak). Maar toch ... het is vaak zo gemakkelijk, want, terwijl ik gezellig met de buurvrouw rosee aan het wegtetteren was, stond er een grote pan uien zachtjes te stoven voor de uiensoep. En zeg nou zelf, dat is toch veel lekkerder dan de blikken van Unox en dus zo gemakkelijk:


Uien in ringen, heel zachtjes laten stoven totdat ze lekker zacht zijn. Wat bloem er doorheen roeren en vervolgens bouillon en witte wijn toevoegen. Kruiden naar smaak met peper, zout, wat laurier en tijm. En dan natuurlijk even onder de grill met wat brood (ik doe altijd blokjes, want dat eet wat gemakkelijker dan zo'n stuk stokbrood) en geraspte kaas.

Dame 1, ik en de Dagvisser

Wij zijn vandaag samen thuis. Dame 2 vermaakt zich (hoop ik) nog steeds op het hockey-kamp en manlief is aan het werk. De hele dag dus lopen rotzooien. Op visite bij oma, want wij moesten natuurlijk getoond worden aan haar nicht uit Australie die langskwam. Kon Dame 1 direct even scoren en innen voor haar rapport (en dat van Dame 2) bij oma en Tante 1 en Tante 2, die er ook waren.

Daarna naar Joris. De kat van vriendin, die op dit moment naar Engeland aan het zeilen is. Joris moest geknufd en gevoederd, dus even blijven hangen.

Thuisgekomen was het weer nog meer opgeknapt, dus Dame 1 en ik zijn heerlijk de honden uit gaan laten. We besloten om nog een extra rondje zonder honden te lopen om al het natuurschoon in de omgeving extra te bewonderen. Pruimen, bramen, wilde viooltjes en wilde hyacinten ... Wat is het toch mooi! En dan te bedenken dat je midden in de grote stad zit!



En toen moest er nog gegeten worden. Samen zijn we gezellig naar de haven gefietst en hebben buiten op het terras bij de Dagvisser een visje verschalkt.
Vangst van de dag was zeewolf. Smakelijk visje, geserveerd met friet en een bakje sla. Het smaakte prima, maar de hele aankleding vond ik behoorlijk karig. Groot bord met een mootje gebakken zeewolf, een partje citroen en een plukje peterselie. Verder niks. Hetzelfde geldt voor de salade: smaakte prima, maar oogde toch wat minder. Dame 1 had kibbeling met friet en vond het prima.

Kopje koffie en een beker warme chocolademelk en daar zaten we heerlijk op het terras (wel onder zo'n tostikacheltje) te kletsen over wat we allemaal in Italie gaan doen. Gezellig he?

De koningin van Lombardije...

Het is vakantie! De Dames hebben hun rapporten binnen en zijn allebei weer een groep verder. Dame 2 is afgelopen zaterdag voor een week vertrokken naar het Hockeykamp (het ging even gepaard met wat tranen, maar op een fotootje op de site van HBS zag ik een lachend, boksend dametje, dus dat komt allemaal wel goed).
Dame 1 bivakkeerde afgelopen weekend gewoon thuis, maar samen met opa en vriendin, want wij waren heerlijk een dagje naar Brussel.

We boffen wel met opa Piet en Anna, want ze komen op de beestenboel passen, zodat we op vakantie kunnen. We zaten behoorlijk met de honden in onze maag (jaja, dat is onze eigen schuld; dat weet je wanneer je honden hebt), want we durven Hendrik niet meer naar een pension te brengen; hij wordt dit jaar 11 en heeft voor een Berner Sennen dus best wel een respectabele leeftijd! Maar dat is dus opgelost!
En dus kan de "vakantie-stress" beginnen. Gelukkig ben ik niet zo'n stress-kip en los van wat noodzakelijke dingen die geregeld moeten worden (Dames bijschrijven in mijn paspoort, hondenvoer regelen) geloof ik het allemaal wel!

Maar wat ben ik blij! Het is toch al weer een aantal jaren geleden dat ik in Italie ben geweest. Ik hou zo van de Italiaanse keuken! Al dat lekkers uit de regio Lombardije en de omliggende regio's. Gorgonzola, Taleggio, Salame di Milano, Panettone, Amaretto, Campari, Risotto. Er gaat zeker wat in de achterbak mee op de terugreis (al zijn wij niet zo happig op olijfolie; tijdens onze vorige reis knapte een van de kurken van een fles olijfolie. Ik kan je vertellen dat je geen olijfolie meer kan zien, proeven en vooral ruiken na een rit met een van olijfolie doordrenkte achterbak vanuit Toscane).

Om alvast in de stemming te komen, maak ik vanavond Risotto alla Milanese.

Rawfood

Cheffen schreef er al over: raw food. Geweldig plaatje erbij van een aantal modellen in vleeskleding (iets dat overigens niet nieuw is; in 1998 plukte ik een artikel van internet over de tentoonstelling van een vleesjurk).

Rawfood. Daar moest ik meer van weten. Nu was ik al ge-interesseerd in raw food voor mijn honden (BARF; Bones And Raw Food) en ben ik ervan overtuigd dat deze manier van voeden voor hen geweldig is. Ze smullen in ieder geval dagelijks van het kant-en-klare versvlees en zijn zeer tevreden met aanvullingen in de vorm van rauwe kip, konijn, haas en wat al niet meer met bot en al. Jaja, ik hoor het al: maar die kippenbotjes? Ga maar lezen, want als ik dat uit ga leggen dwaal ik teveel af!

Rawfood of living food dus. Nu zijn mijn associaties bij die woorden toch net wat anders dan wat er mee bedoeld wordt. Bij raw food denk ik aan lekkere bloederige biefstukken, carpaccio en broodjes tartaar, bij living food aan oesters en mosselen. Nou niet dus! Ik citeer maar even van de site Rawfood:

Levende rauwe voeding bestaat uit geweekte en ontspruitte bonen, granen, noten en zaden. Rawfood is rauw, althans niet verhit boven de 40 graden, het is biologisch, vrij van dierlijke vettten zoals vlees en zuivel en het is niet genetisch gemanipuleerd.
Rauwe voeding is wat je van de bomen en struiken plukt en zonder verdere bewerking kan eten ...

En uit de faq van die site:

Rawfood wordt gezien als 'schoon' voedsel.
Onder levende voeding wordt verstaan;
voedsel het liefst puur zoals de natuur aanbiedt.
Passend bij onze handen(en bij onze tanden, nee we zijn geen vlees-eters!)
onze vingers zijn uitermate geschikt voor het pellen van fruit en plukken van groenten.
Voedsel onbewerkt althans zeker niet hoger verhit dan rond de eigen lichaamstemperatuur.
Levend voedsel heeft levenskracht!

Het zal vast wel hartstikke gezond (biologisch, plantaardig) zijn en ook wel lekker (als ik Miss Books geloof). Ik heb wat recepten bekeken en bij sommige zou ik zo zeggen: Ja, dat ga ik een keer maken!

Ik ben gek op fruit, noten en groenten, pitjes en zaadjes, maar waar het bij mij fout gaat is het zweverige: Levend voedsel geeft prana (levenskracht), blablabla.

En hoezo zijn wij geen vlees-eters? Ik heb nog even mijn bioboek tevoorschijn gehaald en ik denk toch dat mijn gebit het meest overeenkomt met dat van de gibbon (een familie van de mensapen), een alleseter.


Voor vanavond voor mij dus RAW (of is het nu antiraw?): steak tartare!

Nodig:
- 1 pond tartaar (voor de echte diehards: 1 pond mooie biefstuk)
- 2 hele verse eieren
naar smaak: fijngesnipperde ui, fijngesnipperde augurk, kappertjes, peper, zout, worchestershiresaus, cayennepeper, currysaus, tomatenketchup, tabasco

Voor het serveren:
8 witte geroosterde boterhammen
4 gekookte eieren
mayonaise
curry

Doen:
Voor de diehards: hak de biefstuk fijn (niet met een keukenmachine, dan wordt het blubber) met een mes (of eventueel door een gehaktmolen) tot een mooie tartaar ...

Meng alle ingredienten voor de tartaar door elkaar. Gewoon uitproberen wat je lekker vindt, de een houdt tenslotte meer van ui dan de ander. Pas op met de tabasco en de cayennepeper!
Als de massa wat te vochtig is geworden kan je er wat paneermeel of een verkruimelde beschuit doorheen doen.

Verdeel de tartaar over de boterhammen. Garneer met plakje gekookte eieren, wat mayonaise en eventueel wat currysaus.

Per'fect

Heb jij em al? De Egg-Per'fect?

Ik niet, maar mijn moeder wel en die is er helemaal lyrisch over!
Hoe het precies werkt, daar ben ik nog niet achter. Het heeft te maken met hittegevoelige sensoren die uitrekenen hoe heet het binnen in je eitje is. Het maakt niet uit hoeveel eieren er in je pannetje zitten of dat je er heet of koud water in hebt gedaan; je ei komt er precies uit zoals je het hebben wilt.

Ideaal dus voor de klunzen die geen eieren kunnen koken!

Nog idealer is het voor de klunzen die ook moeite hebben met pasta-al-dente, vis wel-of niet-gaar, biefstuk rare-medium-well done, kip wel-of-niet-gaar, magnetron maaltijden koud-lauw-warm... voor hen zijn er ook re-usable color-changing thermometers for all your cooking and heating needs.

Hoe kook ik per'fect een ei? Pannetje water opzetten en wachten tot het water kookt, gaatje prikken in de bolle kant van het ei en in het kokende water laten zakken. Afhankelijk van de grootte van het ei zo'n 6 a 7 minuten. Over het algemeen zijn mijn eitjes perfect.

Mosselen

Eindelijk... hebben wij vanavond ook mosselen gegeten.
Recepten te over op internet met bier en wijn, dus dat vermeld ik niet. Alleen maar 1 ding: ze waren heerlijk!

Voor morgen nog een bakje over. Lekker even door de bloem met wat kerriepoeder en pezo halen en dan opbakken in de roomboter. Jummie!

Tori Teriyaki

Ik zie regelmatig weblogs voorbij komen waarop verteld wordt over de maaltijd van die avond. Het hele kook/bak/stoof-of-hoe-het-ook-genoemd-wordt-proces (zie Eetschrijven) en/of het eindresultaat wordt beschreven en begeleid met foto's. Ik dacht: "Dat kan ik ook!"

Nu vind ik vaak de meeste foto's er gewoon niet lekker uitzien; de maaltijd is een prutje op het bord. Zo ziet het er bij mij uit wanneer ik geen zin heb om te koken en een soort van eenpanshap maak.

Maar vanavond had ik zin, dus met het fototoestel en mijn Japanse kookboek op het aanrechtblad aan de slag gegaan. Geroosterde kipspiesjes geglaceerd met sojasaus zou het gaan worden. Daar zou ik toch wel een mooie, smakelijke foto van kunnen maken!

Nu is het recept voor kippenbouten, maar ik heb er kipspiesjes van gemaakt (jakitori, maar dan zonder kippenlevers); de Dames vinden dat namelijk ontzettend lekker.

Nodig:
- 3 of 4 kippenborsten
- teriyakisaus
- teriyakiglazuur
- bosuitjes
- geroosterde sesamzaadjes

Doen:
Als eerste maak je de teriyakisaus. Hiervoor verwarm je 2,5 dl. mirin in een emaille of stalen pannetje. Je roert er 2,5 dl. sojasaus en 2,5 dl. kippenbouillon door en brengt het aan de kook. Dat laat je afkoelen.
Het mooie van die teriyakisaus is dat die heel goed bewaard kan worden. In een afgesloten (jam)pot wel een maandlang in de koelkast. De saus moet even opgekookt worden (eventueel schuim dat aan de oppervlakte komt verwijderen) wanneer je hem weer wilt gebruiken.

Voor het glazuur neem je een beetje teriyakisaus en voegt daar suiker aan toe (4 el op 1 el), klein beetje maizena oplossen in water en dat toevoegen. Er ontstaat dan een stroperige glazuur.

De kip heb ik in blokjes geknipt en in een bakje met teriyakisaus gelegd om zo lekker te marineren. Vervolgens sateetjes gerijgd; stukjes kip afgewisseld met stukjes bosui.

In een grillpan de sateetjes grillen en tijdens het draaien bestrijken met het glazuur. Wat sesamzaadjes erover strooien en klaar. Erbij gebakken rijst op z'n Japans (het recept volgt later).

Het resultaat:

............................. ohoh, vergeten een foto te maken!

Maar het was wel lekker!

Dames

Op dit moment ben ik aan het solliciteren, want ik heb geen werk. Ik heb een mooi CV gemaakt en schrijf keurige brieven waaruit blijkt dat ik geschikt ben voor de vacature. Tot nu toe mag het nog niet baten. Helaas, maar het geeft me wel tijd om voor en met de dames leuke dingen te doen, zoals kilo's sushi maken ter ere van de verjaardag van Dame 1 of een mooi verkleedpak voor Dame 2.

Ergens in mijn CV heb ik een hoofdstukje Hobby's. Koken natuurlijk! Daarnaast lees ik ook graag en besteed ik ook veel tijd aan allerlei leuke dingen op mijn computer, zoals mijn website en allerlei fora. Ook mijn honden en kinderen maken voor mij een groot deel uit van mijn vrije tijd. Naast het gebruikelijke huis-tuin-en-keuken gedoe probeer ik vooral veel leuke en gekke dingen met ze te doen. Niet verwonderlijk dus dat ze op dat lijstje voorkomen. Wel verwonderlijk dat mijn CV daarop is afgewezen bij mijn sollicitatie bij iets van een politieke partij die kinderen hoog in het vaandel heeft staan.

Had de goede man maar een gesprek met mij aangegaan, dan had hij misschien begrepen wat ik bedoelde. Dat ik tijd vrij maak voor het maken van kilo's sushi en sashimi omdat Dame 1 dat graag wil voor haar feestje en aangezien ik alleen het beste van het beste wil, daar dus stad en land (ok, Den Haag dan) voor af-fiets. En dat ik voor Dame 2 ploeter en zwoeg om een moeilijk onderwerp als "De veertig rovers" te verwerken in een geweldig kostuum...

Weet je dat het eigenlijk best wel mee valt, zo'n kostuum maken? Het is eigenlijk net als het maken van een gerecht.

Je bedenkt wat je wilt eten (je bedenkt dat je als kostuum "de 40 rovers" gaat maken) en kijkt even op internet wat je er voor nodig hebt of hoe het er ongeveer uit moet gaan zien (hoe zagen die rovers eruit, wat voor een mutsjes hadden ze op?). Vervolgens ga je naar de slager, de groentenboer of wat dan ook om je ingredienten te kopen (je gaat naar de knutselwinkels voor je tempex balletjes, de verf, stiften, oogjes en papier en natuurlijk naar de Mart voor stof).

Thuisgekomen bekijk je je ingredienten en gaat een mis en place maken. Lekker alles voorbereiden, bouillonnetjes trekken, snijden etc. (Al je knutselspul uitstallen, kwasten zoeken, sateetjes rijgen van de tempex balletjes, verfje erop...)




Je doet de verdere voorbereidingen voor het diner; basis voor de saus, pakketjes klaarmaken voor in de oven (oogjes plakken, tulbandjes erop spelden en snoetjes tekenen).




En dan is het bijna klaar. De gasten komen en je begint met het afmaken van je gerecht (je naait de koppetjes op het vestje en de broek (ja, die van woensdag) en bekijkt vol trots het resultaat...




En uiteindelijk het eindresultaat, de gedekte tafel (de veertig rovers):
En als trotse moeder moet ik dan natuurlijk vermelden dat Dame 2 de 1e prijs won in de verkleedwedstrijd (alsof ik een Michelinster ontving).


Koekie dus...


Moet ik ook nog vermelden dat Dame 1 met haar vriendinnen was doorgedrongen tot de finale van de talentenjacht met een zelfgemaakte dans op het nummer "candyman" en ook de (gedeelde) eerste prijs won!

Kijk, dat bedoelde ik nou met als hobby mijn Dames... ik zal op mijn vernieuwde CV verwijzen naar dit blogje, misschien dat het dan duidelijk is...

Tabouleh a la facon Valerie, oftewel van Tanja

Wat je als moeder al niet doet voor je kinderen! Dochterslief hebben op school een feest met het geweldige thema 1000 en een nacht. Natuurlijk willen ze daar uitgedost naar toe, dus wat doe je als moeder: je bedenkt een kostuum. Nee, niet het gemakkelijkste kostuum, maar een moeilijk. Als moeder draai je tenslotte nergens je handen voor om! Dame 2 gaat als de veertig rovers, jeweetwel, die van Ali Baba. Dus fietst moeder met andere moeder op een verregende woensdagmiddag naar de Haagse Mart om stoffies te halen om een en ander vervolgens in elkaar te zetten tot een mooi kostuum. Nu moet je je even voorstellen dat moeders leuk kan koken, het ook goed doet met de stofzuiger, behoorlijk kan timmeren, verven en elektrieken, maar naaien?!?! Wat dat betreft moet ze haar handen daar behoorlijk voor omdraaien.

Maar goed, met veel geploeter, bloed, zweet en tranen (oh nee, hetwaren regendruppels) heb ik eindelijk een redelijk kostuumpje in elkaar gezet. Waarom hou ik me niet bezig met dat wat ik wel kan? Bijvoorbeeld het feestvoeder maken waar alle Sheherazades, Aladins, Boze geesten en veertig rovers zich aan te goed kunnen doen?

Lang geleden was ik lid van Smulweb. Daar kon je al je recepten op zetten en een leuke eigen pagina maken. Veel van geleerd: het was mijn eerste kennismaking met html. Ook veel leuke mensen leren kennen. Mensen met verstand van eten, mensen die net als ik van lekker eten houden. Bijvoorbeeld Carla, van wie je haar eetervaringen kan lezen op restaurantrecensies.weblog en Tanja. Als er iemand van eten en koken houdt, dan is het Tanja. Zeer uiteenlopende gerechten uit alle keukens van de wereld. Aangezien ik zelf de Oosterse keuken niet goed beheers, heb ik haar recept gebruikt voor het maken van een couscous salade voor het 1000-en-1-nacht-feest.

Op een gegeven moment was ik wel bijna klaar met Smulweb; ik wilde meer, meer van mijzelf en anders. En toen Smulweb bedacht dat ze commercieel moesten gaan, was ik helemaal klaar. Mijn zo mooie pagina was weg, restaurantrecensies die ik had geschreven waren weg, de opmaak van mijn artikelen was weg en heel veel van mijn medesmulwebbers waren ook weg of dachten daarover. Al mijn recepten die ik daar ooit had geplaatst heb ik zelf maar weggehaald en die staan nu dus hier. En eerlijk is eerlijk: hier staan ze veel beter.

Af en toe kom ik nog op Smulweb om even te zoeken naar dat ene recept, bijvoorbeeld de garnalenkroketten van Lisa of dit recept van Tanja:

Nodig:
- Iets minder dan een 1/2 pak couscous (moyen) dwz ongeveer 200 gram of iets meer
- 5 grote tomaten
- 1 komkommer
- 1 grote ui
- half kopje goede olijfolie
- enkele takjes munt
- 1 klein bosje bladpeterselie
- 1 uitgeperste citroen
- zout en peper.

Doen
Rasp de tomaat (4 stuks; hou er eentje achter!), de geschilde komkommer en ui en vang het vocht in een grote kom op. Zeef de grotere stukjes en eventuele pitjes er uit.
Voeg de olijfolie, uitgeperste citroen, fijngesneden blaadjes munt en peterselie toe. Maak op smaak met peper en zout.
Voeg het halve pak couscous toe en roer alles goed door elkaar. Laat dit minstens een halve dag in de koelkast staan zodat de smaken kunnen intrekken en de couscous kan wellen. Daarna kun je de smaak beoordelen en eventueel nog wat meer munt of peterselie er aan toe voegen.
Als de tabouleh iets te droog is voeg je nog wat olijfolie toe. Vlak voor het opdienen de vijfde tomaat ontvellen en van zaadjes ontdoen, in hele kleine blokjes snijden en door de couscous roeren voor het kleuraccent.


Verdikkie: waar ik van baal is dat blogger mijn accentjes niet goed verwerkt, kijk maar: à la €... iemand een oplossing?

Het echte werk...

Nu gaat het dus beginnen... ik ben namelijk gelinkt en wel door twee van mijn favoriete bloggers! En dat betekent dat er wellicht misschien per ongeluk lezers zomaar hier terecht zullen komen. Als beginnend weblogger moet ik nu dus openheid gaan geven, want anders gebeurt er dus niks!

Met heel veel plezier surf ik al een tijd over het www, inderdaad linken aanklikkend om zo op allerlei leuke en interessante pagina's te belanden. Zelf heb ik natuurlijk een lijst met favorieten. Van die pagina's waar ik altijd wel even langs surf om te kijken wat voor een geweldigs er nu weer is geblogd. In het begin las ik alleen maar. En toen ging ik afentoe ook eens reageren (wat een lef he?). De grote stap kwam, toen ik onder mijn naam ook mijn website durfde te vermelden. Er stond namelijk al wat op en zo heel soms deed ik ook een blogje...

Al surfend kwam ik (zoals dagelijks) weer terecht bij Gerrit Jan en reageerde ik op zijn blog De boer op. Laat ik nou toch dat boekje van hem krijgen! Toch wel dankzij het recept van de kip van oma. Ik ben al jus aan het sparen en zit smachtend voor de brievenbus te wachten op het boekje, waarin ik hoop te vinden waar ik die kip kan kopen! Harstikke bedankt Gerrit Jan! Ik hoop dat mijn weblog over een jaar ook het tellertje op 50.000 heeft staan, maar dan moet ik er hard aan trekken!