Ik kook

nauwelijks...

Weinig tijd momenteel om te schrijven, om mijn nieuwe fototoestel uit te proberen, om al mijn culigadgets uit te proberen en zelfs om te koken! Ondanks dat ik de hele dag voor de pc zit, vertoef ik niet op alle sites die ik zo graag lees en zie ik ook mijn goede voornemen om meer te bloggen in stof opgaan. Tussen werk (en dat heeft niks met koken en eten te maken, ja, we verkopen ook koffie en sinaasappelsap), De Dames en de dieren door, zie ik af en toe de kans om een half uur uit te puffen. Hoe doen al die culibloggers dat? Hebben ze allemaal een culi-baan of geen-baan en hebben ze daarom de tijd om het internet te vullen? Voel ik daar een steek van jalouzie?

Natuurlijk zou ik graag die zuurkool maken waar ik laatst over schreef, en heb ik allerlei ideeen over vlees en vis die ik graag tot uitvoer zou willen brengen. Zo zag ik onlangs weer bij 1 van de visboeren een hele rauwe zalm liggen voor een schijntje. Daar moet ik toch eens wat mee doen! Maar daarvoor heb ik dan toch wat vriezer- en koelkastruimte voor nodig. Eigenlijk is het dus wel mooi dat ik het nu zo druk heb: nu heb ik eindelijk de kans om de vriezer leeg eten!

Wat houd ik toch van lekker eten

De Dames waren gisteravond allebei uit logeren, dus waren wij vrij. Toch wel lekker, zo af en toe zonder De Dames. En als we dan met z'n tweetjes zijn, dan gaan we heel erg graag uitgebreid uit eten. Zo'n lange zit kan je kinderen gewoon niet aan doen; dat kan ik me nog van vroeger herinneren. Maar zo samen, dan zoeken we iets moois uit.

Vorig jaar waren we al een keer bij Villa La Ruche in Voorburg geweest en dat was toen heel goed bevallen, dus nu in de herhaling. Je kan je bijna niet voorstellen dat er aan zo'n suffe straat zo'n geweldig restaurant verstopt zit en net als de vorige keer was het welkom weer warm. En omdat we echt uitgebreid wilden eten en niet konden kiezen uit al het lekkers op de menukaart, viel de keus op de
10-gangen proeverij. En wat was het allemaal lekker... Van sommige gerechten viel ik stil en ik kreeg weer allemaal ideeen. Dat moet ik onthouden, dat is lekker, dat is een mooie combinatie, mmmm. We genoten van de amuses (een gefrituurd bonbonnetje met zalm, een swerique van erwtensoep, een filodeegzakje met een mousse van langoustine en knabbelstokjes met een truffelmayonaise (dat laatste doet me altijd denken aan de eerste truffelmayonaise die ik at bij de Zwetheul, jaren geleden). Deze amuses vroegen inderdaad om meer. En dat kwam er ook: we kregen nog een amuse-gang met zo'n geweldig krachtige bospaddestoelensoep en een hapje met gestoofd hertenvlees. En daarna kwam onze proeverij.

Ik had me enorm zitten verlekkeren, want op de menukaart stonden de gangen van de proeverij beschreven. En iedere gang was wel een feestje, zoals de makreel van de tweede gang. Boterzacht, met een pietsje citroen, zo onbeschrijvelijk lekker. Coquilles vind ik altijd geweldig en nu ben ik weer een idee rijker: de combinatie met biet en gekaramelisseerde witlof en gesuikerde amandelen is super! Dat kan ik ook en dat ga ik ook maken.

Er was wel wat gesleuteld aan het menu en we kregen niet alles zoals beschreven stond. Dat vind ik niet erg. Misschien wat jammer, want zo ben ik gek op zwezerik en dat zat er helaas niet in. Gelukkig werd aan het eind van de avond door de chefkok beloofd dat er een volgende keer zwezerik zou zijn.

Waar Manlief en ik beiden erg gecharmeerd van waren, is de aandacht van de gastvrouw en haar personeel. Zo attent en met zoveel aandacht en liefde voor het vak. Dat is een plezier! De gerechten en de daarbij geserveerde wijnen werden uitgebreid toegelicht, het ging niet te snel, niet te langzaam, er was persoonlijke aandacht. Perfect.

Wat ik erg goed vind van de chefkok is de manier waarop hij omgaat met (opbouwende) kritiek. Er was een gerecht in al die gangen dat wat ons betreft geschrapt had kunnen worden: gegrilde tongfilet met een risotto en een gerookte eidooier. Losstaand een zeer apart gerecht met daarbij een rode wijn die koud werd geserveerd. Maar voor ons was het te. Teveel eten voor zo'n groot menu, te machtig en te veel geur. De geur van de gerookte eidooier was te zwaar. Overigens wel ontzettend knap, zo'n eidooier roken, want de dooier was helemaal zacht en het was dus onmogelijk om te verwijderen van de risotto. Toen ik mijn vorkje met dooier omhoog liftte, stroomde het eigeel over de risotto. En echt, het smaakte goed, maar te. Een kleiner dooiertje en 1 ipv 2 filets, dan was het goed te behapstukken geweest. Het leuke vind ik, dat ik van de kok ook echt het gevoel kreeg, dat hij wat met onze opmerkingen zou gaan doen.

Zoals altijd zaten wij weer als laatste aan de koffie en het is zo leuk om dan met die mensen over eten te praten. Wanneer je zo enthousiast bent over de zuurkool met ganzenlever die geserveerd wordt bij de heilbot en langoustine (nee, dat stond niet in het menu, maar kregen we wel) en je gelijk te horen krijgt hoe de kok dat maakt, dat vind ik geweldig. Binnenkort ga ik dus die zuurkool maken (hoe mooi sluit dat aan op mijn plan zelf zuurkool in te maken).

De afgelopen weken was ik even de inspiratie en de zin om te koken kwijt. Na gisteravond bruis ik weer van de idee-en!

ffff....

Hoe ik eraan kom, weet ik niet, maar ik heb ook Richard gekregen. Van Knorr Vie. Iedere dag spamt hij me en probeert me enthousiast te maken voor allemaal gezonde dingen. Vandaag moet ik aan de Swiss bal geloven. Een soort gymbal om het "active sitting" te bevorderen. Nou, ik hoef niet zo'n bal. Daarbij weet ik door mijn werk al wel het een en ander over actief zitten en raad ik dus de Swopper aan. Zelf zit ik op kantoor overigens op een Hag (met een rondje boven de a), zoals hiernaast. Da's ook lekker actief zitten.

Maar over Richard... hoe weet hij dat ik vorige week voor Manlief een pakje Knorr Vie heb gekocht? En waarom stuurt hij mij die spam. Ik hoef niet af te vallen! Ik heet geen Sonja en mijn BMI is ook prima.
Sterker nog; op dit moment moet ik toch wel heel erg uitkijken om niet teveel gewicht kwijt te raken! Ik heb namelijk mijn eetgewoonten aan moeten passen. Iedere hap die ik in mijn mond steek die vet is, daar heb ik spijt van. En ook van de gezonde bruine boterhammen, de frisse komkommer, de bakjes yoghurt met vezels en mandarijntjes en nog meer. Pijn, boeren en een onbehagelijk gevoel. Richard hoeft mij dus helemaal niet te vertellen dat ik gezonder moet worden; dat doet mijn lichaam wel. Ja, female, forty, fertile en fat... dan heb je meer kans op galstenen. Nou female en fertile ben ik wel, maar nog niet forty en al helemaal niet fat. En toch ga ik een dezer dagen onder het mes om mijn galblaas te laten verwijderen. Ik kijk er naar uit om weer "normaal" te kunnen eten en koken (ok, natuurlijk nog steeds gezond voor Manlief en De Dames)!

En nu ga ik eerst Richard dumpen!

Het jaar is alweer 5 dagen oud...

en na twee dagen werken heb ik het gevoel dat Oud en Nieuw heel ver weg is. Maar dat is nog niet zo en mag ik nog steeds iedereen het allerbeste, -leukste, -gezondste, -liefste en ander allegoeds wensen. Bij deze dus!

Goede voornemens?
Vooral veel plezier maken en genieten met Manlief, De Dames, Vriendinlief en alle andere leuke mensen om mij heen.

Gezond eten maken en kopen, maar dat is ook in opdracht van Manlief, die als goed voornemen heeft om eens wat af te vallen. En aangezien hij mij voor een deel verantwoordelijk houdt voor zijn buik, voel ik me een beetje verplicht. Een heel klein beetje maar, want de zoetigheid die ingeslagen wordt tijdens het boodschappendoen, doe ik niet in het karretje!

Misschien ook wel stoppen met roken. Een mooi moment daarvoor is, denk ik, wanneer mijn galblaas wordt verwijderd. Ik had me halverwege vorig jaar voorgenomen om maar eens een punt te zetten achter de ziekenhuisbezoeken, maar helaas...

Natuurlijk doorbloggen en de boel niet laten verslappen zoals afgelopen zomer! Met mooie foto's, maar dan moet ik ook nog flink oefenen met mijn nieuwe fototoestel,

En dan gaan we weer over op de orde van de dag: gisteravond aten we gewoon zuurkool met spek en worst. Geen liflafjes en interessante toevoegingen, maar gewoon... Ik vind zuurkool zo lekker! Het komt in een keer in me op, dat ik dat maar eens zelf moet gaan inmaken. Dan kan ik ook mijn mandoline uitproberen.