Foutje

Er zijn wel eens van die dagen dat het allemaal niet zo lekker loopt. Meestal heeft dat bij mij te maken met hoofdpijn. Dan wil het gewoon niet en sta ik uren in de winkel om vervolgens met niets of met afschuwelijk spul thuis te komen. Daardoor kwam het dat ik in de vriezer twee biefstukjes vond van de AH.

Ik had het natuurlijk kunnen weten, maar ja, met zo'n slechte dag. Manlief merkte al op: Wat zijn ze mooi rond.

Ze zagen er heerlijk uit maar wat waren ze ontzettend, afschuwelijk, enorm, walgelijk vies! Het was nog niet eens de smaak, alhoewel die ook niet om over naar huis te schrijven was, maar het mondgevoel. Ken je dat, dat je bepaalde dingen niet lekker vindt omdat het naar voelt in je mond? Dat heb ik bijvoorbeeld met koolraap. En nu had ik het ook: Het was geen lekker stevige, sappige biefstuk, het was geen smakelijk grof gemalen tartaar, het was PLAKVLEES!! Bah!

Tuinbonen en Taleggio

Tuinbonen, daar ben ik verzot op. Niet die gummidingen die ik vroeger voorgeschoteld kreeg. Die waren hard en smaakten vies, nee, jonge tuinboontjes. Gewoon rauw zijn ze lekker met wat olijfolie en grof zout, iets gekookt en dan even met wat spek, in de risotto en natuurlijk als salade.
Dubbeldoppen of niet? Als ik heel eerlijk ben, vind ik ze dubbelgedopt wel erg lekker. En ik vind het ook een prettig werkje. Vandaag heerlijk in de zon de boontjes voor de tweede keer gedopt. Ik had ze al eventjes gekookt en dan vind ik het doppen makkelijker gaan.

Tanja schreef al over het boek "Vers uit de tuin" van Sarah Raven en naar aanleiding van haar verhalen heb ik het boek voor mijn verjaardag gevraagd en ook gekregen. Het recept met tuinbonen, pasta en beurre blanc sprak me wel aan. Maar dan natuurlijk anders: het komt zelden voor dat ik recepten letterlijk kook. Meestal gebruik ik ze als leidraad of om idee-en op te doen. Zo dus ook met alle groentenrecepten uit "Vers".

Nu had ik nog wat saus over van vrijdag (bij de voor ons allerlaatste asperges). Eerder al zo geserveerd en zeer ok bevonden. Tuinboontjes met Taleggiosaus werd het dus. Aangezien het een test was, bestond hier het gehele bijgerecht uit, maar een volgende keer met een pasta lijkt me een fijn plan. Het was om te smullen!

Custard

De Dames staan nog steeds zo nu en dan in de keuken. Onlangs maakten ze het toetje: vruchtentaartjes met custard. Het recept komt uit het kookboek "Patatje Zwaardvis" en al eerder hebben ze er gerechten uit klaargemaakt. Destijds waren de aanwezigen verliefd op de brownies. Nu was het de custard die heerlijk was (en net als de brownies: niets uit een pakje!). Ik ga de volgende keer vragen om brownies met custard.

Nodig:
- 3 eidooiers
- 50 gram suiker
- 3 dl. melk (eventueel kan een deel vervangen worden door room)
- vanillestokje (of zakje vanillesuiker)
- 30 gram bloem

Doen:
Eieren splitsen. De eiwitten zijn niet nodig, of je moet meringues met custard maken? De eidooiers met de suiker opkloppen. De bloem erbij strooien en doorkloppen tot er een gladde saus is ontstaan.
Vanillestokje opensnijden en met de melk in een steelpan doen. Dit bijna aan de kook brengen. Dan 5 minuten zachtjes laten pruttelen. Het vanillestokje er uit halen en de melk bij het eimengsel gieten en door elkaar kloppen.
Alles in een schone pan gieten en zachtjes aan de kook brengen terwijl je roert. Klontjes eruit kloppen. Zodra de custard kookt gas laag zetten en nog een minuut of twee laten doorkoken. Vervolgens goed af laten koelen.
Afdekken met folie of een klontje boter laten smelten op de custard om ervoor te zorgen dat er niet zo'n vies vel ontstaat.

Grijze Gijs

Gijs was grijs, al heel jong werd hij grijs. Eerst zijn poten, toen zijn snuit en telkens werd hij grijzer. Zoals ook eigenlijk bij een oude man hoort.

Gijs was een kneus. Al met 6 maanden had hij zijn eerste operatie wegens incongruentie (een vorm van ED) achter de kiezen, of eigelijk achter de ellebogen. Daarna liep hij moeilijk en eigenlijk had hij altijd pijn. Er waren dagen dat hij niet kon lopen. Er waren dagen dat we dachten dat z'n hart het zou begeven. Hij ging bijna dood aan een maiskolf die klem zat in zijn maag/darmkanaal, Grappa perforeerde zijn oren en een van zijn hoektanden brak af. Steeds vaker had hij slechte dagen en liep moeilijk of zat apatisch voor zich uit te staren.

Gijs was vrolijk en vriendelijk. Er bestond geen vrolijker hond op de hele wereld. Ondanks alle pijn huppelde hij altijd gezellig mee door het bos en alle honden werden vrolijk begroet. Helaas zijn niet alle honden zo vrolijk en open en kwam het dus regelmatig aan op een confrontatie. Ondanks alls pijn bleef hij stoeien met Grappa. In alle jaren dat hij bij ons was heb ik hem twee keer horen grommen. De 1e keer schrok hij er zelf ook van. De tweede keer was gisteren bij de dierenarts.

Dag grijs vriendje...