Minder is meer

Vorige week waren Manlief en Dame 1 samen boodschappen gaan doen. Natuurlijk hoort daar een lekker broodje bij en ze eindigden bij Tasty. Daar aten ze de lekkerste, de allerlekkerste hamburger ooit en ik moest zeker een keer proeven zodat ik de hamburger kon namaken.

De beschrijving was een grote hamburger met heel veel lekker cheddar. En er zaten sla, tomaten en uien op (maar de sla en tomaten hadden ze geskipt) en een ontzettend lekker sausje. Fris, met iets van mayonaise en natuurlijk niet te vergeten truffelsmaak. Zonder ook maar geproefd te hebben, besloot ik de hamburger maar na te maken. Ik vond het wel wat kaal klinken, maar goed, Manlief en Dame 1 waren er enthousiast over. En omdat het zo weinig was (voor een "normale" hamburger bak ik spek en uien uit en snijd ik ringen rauwe ui en augurken, er moet mosterd, may en ketchup op en nog meer) leek het me een mooie maaltijd voor als het even snel en gemakkelijk moet.

Natuurlijk kan ik zelf hamburgers maken, maar de hamburgers van mijn slager zijn uit de kunst, dus waarom moeilijk doen als het op een makkelijke dag ook makkelijk kan? De hamburgers bakken was op de grill geen kunst, en dikke plakken cheddar is ook niet zo moeilijk. Maar dat sausje... Ik maakte een combinatie van mayonaise (Calve kan wel zeggen dat zij de lekkerste mayo hebben, maar die van Remia is veel lekkerder. Ok die van mijzelf nog lekkerder, maar waarom moeilijk...), een klein lepeltje grove mosterd, wat peper en zout en een scheutje witte truffelolie. Voor het frisse een schep zure room (had ik nog staan, maar anders is joghurt ook wel lekker denk ik) erdoor. En Dat alles op een sesambroodje en voila: nagemaakt! Volgens Menlief en Dame 1 was de mijne nog lekkerder dan die van Tasty. Wel iets kleiner (die van Tasty weegt 180 gram!).

Voor mijzelf natuurlijk wel sla en tomaat erop, want dat vind ik lekker en het oogt natuurlijk leuk! En ik (en ook Dame 2) moet ze gelijk geven: Er zit niet veel op, maar het is lekker!

VIS.

Zoals beloofd: ik ging terug naar de visboer naar aanleiding van de slechte mosselen van zaterdag. Dezelfde verkoper was er niet, maar zonder pardon, zoals ik eigenlijk al verwachtte kreeg ik al mijn euro's terug. En dat is waarom ik zo graag bij de kleinere winkeliers boodschappen doe: het advies, de service en de kwaliteit. In mijn vorige bericht vond ik het niet netjes om mijn visboer bij naam te noemen, wat ik dan ook niet deed, maar nu dus wel: VIS. blijft mijn favoriete visboer.

Overigens zat ik gisteravond te kijken naar dat tv programma van Herman den Blijker en dan begrijp ik niet hoe die mensen in zo'n programma terecht kunnen komen. Om mij heen zie ik zoveel mensen die beter koken, met meer passie, creativiteit, liefde, lust enzovoort. Zelf zou ik me toch wel beter voorbereiden; je weet waar je terecht komt, dan zorg je er toch voor dat je een vis kan fileren, een stuk vlees uit kunt benen, een basis voor sausen kunt maken enzovoort? Trouwens, het meeste moet je toch wel kunnen? Ikzelf kan dus geen vissen fileren en daar baal ik van. Ik heb mijzelf dan ook voorgenomen om bij VIS. de themasessie Back to basic te gaan volgen (tenzij iemand me aanbied om het te leren). Ik wil namelijk zo graag een harinkje kunnen schoonmaken of zo'n joekel van een zalm kunnen kopen (die liggen hier soms bij een andere visboer voor 20 of 25 euro)en daar dan allemaal leuke dingen mee doen.

De vis wordt duur betaald

Het waren drukke weken, met Nieuwjaarseten, musical, weer hockey en school en nog wat dingen. Na een Damesloze vrijdagavond met afhaalchinees in de geweldige keuken van Vriendinlief aten we gisteren mosselen. De Dames aten antigriepkippensoep. Je kan je het je bijna niet voorstellen, maar hier in Scheveningen was het nog een hels karwei om mosselen te vinden! Overal op!

Twee kilo + een leuk mosselwokrecept, dat we overigens niet hebben uitgeprobeerd, in mijn favoriete viswinkelgescoord en zoals altijd was ik weer enthousiast over het enthousiasme waarmee we geholpen werden. Daarna zochten we verder naar mosselen en uiteindelijk belandde we (natuurlijk) bij Simonis. Foeterend liep ik terug naar de auto: Wel ^!@#@%$&* 9 euro per kilo!

Thuisgekomen werd er eerst gediscuseurd over het hoe te bereiden van de mosselen: volgens de wok-manier of ouwerwets, simpel gekookt. Als je dan toch gaat wokken en er knoflook, uitjes, kerrie en watalnietmeer in gooit, dan wat oosters met soja? Maar dat werd niet gewaardeerd. Uiteindelijk dus gewoon gekookt en ja, geheel tegen de regels doen wij er wel wortel in, want dat vinden we lekker. Pa (op visite) had de keuken overgenomen door subtiel te laten weten dat ik, als linkshandige, wel erg onhandig was en had keurig de groenten (prei, ui en dus wortel) gesneden en de mosselen nagekeken. Mmmm, verpakkingsdatum is 12 januari en tht 19 januari...

De eerste lading mosselen, de dure, van Simonis, waren geweldig! En wat waren we blij dat er nog een lading aankwam, want het smaakte ons prima. Helaas was de tweede lading vies en hebben we de twee kilo zo de kliko ingekiept. Dat is toch altijd balen! Ik had er een opgegeten en de tweede uitgespuugd. Gelukkig maar, want van die ene had ik gisteravond al een naar gevoel in mijn buik!

En dan? Vriendinlief zou nooit meer vis halen bij mijn favoriete viswinkel. En ik? Ik ga morgen even langs om te vertellen dat de mosselen niet meer goed waren en weet zeker dat ze daar goed op zullen reageren. Dat doe ik trouwens altijd wanneer me iets niet bevalt. Dat vind ik wel zo eerlijk. En afhankelijk van de reactie besluit ik dan of ik nog wel of nooit meer kom!

Foie gras

Na de Kerst had ik nog wat stukjes geschreven, maar nog niet gepubliceerd. Ik lees net bij Tanja haar Rauwe coquilles met foie gras en het lijkt wel verdomd veel op mijn stukje! Bij deze dus nog:

De inhoud van mijn tasje na mijn bezoek aan de poelier waren twee grote blokken foie gras. Daar zou ik wat mee gaan doen deze kerst. In combinatie met de viooltjesjam moest daar wel iets lekkers uit komen. Helaas mislukten mijn expirimenten met de jam en moest er dus iets anders bedacht worden...

Lang geleden, in mijn Smulwebtijd, werd ik eens uitgenodigd bij Carla. Middels allerlei recensies en gesprekken op het forum, was ik attent gemaakt op het ultieme voorgerecht van Bruneau: Carpaccio van St. Jacobsschelpen met dunne plakjes eendenleverpate en een dressing van truffel, en dat kregen we bij haar te eten. Inderdaad, heerlijk, subliem enzovoort enzovoort. Het is een voorgerecht dat je zelf zo in elkaar zet, maar je moet er maar op komen! In de jaren erna heb ik regelmatig zelf lopen knutselen met ganzen- of eendenlever, coquilles en truffel. Altijd tot grote tevredenheid van mijn gasten. Alleen mijn moeder was, door de rauwe coquilles, minder gecharmeerd van het gerecht. Dus op 1e Kerstdag knutselde ik zonder coquilles een mooi bordje met drie verschillende ganzenlever gerechtjes in elkaar (helaas geen foto's). Krullen van ganzenlever met (jawel, daar is ie) de confit de fleur de violette, een dobbelsteentje in combinatie met plakjes truffel en een mousse. De mousse was zo simpel en lekker dat deze alle dagen in mijn kerstmenu's voorkwam: op de 1e Kerstdag dus puur met een getoast brood, op de 2e Kerstdag als amuse in combinatie met wat reepjes coquille en truffel en tijdens ons etentje bij vrienden op zaterdag de amuse in voorgerechtvorm.

Het maken van de mousse is een peuleschil: Je neemt een blok foie gras en laat dat smelten in een flinke scheut room. Waar je bij moet opletten is dat de temperatuur niet hoger komt dan 48 graden Celsius (een thermometer is wel handig). Kruiden met wat peper en zout en een scheut port. Er wat gelatine doorheen roeren (houdt hiervoor de gebruiksaanwijzing aan en dan wat minder). Even de staafmixer erin voor de lucht en in schaaltjes schenken. Wegzetten in de koelkast om op te laten stijven.

Een zeer favoriet gerecht dus!

Food Blog Event januari 2009

Mr. Ooijer is deze maand de organisator van het Food Blog Event van deze maand. Had ik eerder nog wat problemen met de onderwerpen (pompoen is niet mijn ding en mijn expiriment met de cranberries heb ik niet eens ingestuurd), aan het onderwerp van deze maand, het lekkerste familierecept, kan ik zo meedoen. In tegenstelling tot Tanja (van wie wij het recept van kaasfondue van haar moeder nog vaak en graag maken en het oorspronkelijke recept is niet op mijn blog te vinden, maar hier) en Lizet.

Mijn culinaire kennis is me met de paplepel ingegoten door vooral mijn moeder, van haar leerde ik proeven, kijken, ruiken en voelen. Maar ook mijn opa (van moeders kant) en mijn oma (van vaders kant) hebben me veel geleerd. Ik hoef om aan het FBE mee te doen geen recepten op te schrijven, maar kan zo teruggrijpen naar verhalen uit mijn blog.

Mijn lievelings-familierecepten, die ik graag deel, want ik vind dat goede recepten gedeeld moeten worden, zodat iedereen er van kan genieten:

Van mijn opa heb ik geleerd, dat je alles zorgvuldig en met liefde moet doen: De appeltaart van opa, het verhaal spreekt voor zich.

Van mijn oma leerde ik waardering hebben voor de natuur en dat je niets weg moet gooien. Met haar stapte ik op de fiets om vlierbessen te plukken voor de jam, maakte ik boerenjongens- en meisjes en fietsen we naar de boer voor kip: Oma's kip.

Fotootjes moet ik even zoeken...

Het begint weer

Na de eerste dag van het nieuwe jaar gecocoond te hebben met z'n vieren, gaat het echte leven nu weer beginnen. De honden zijn weer clean, na een aantal dagen gedrogeerd te zijn, Manlief is al aan het werk en ik ga zo de troep opruimen die nog is blijven liggen van de afgelopen dagen. Alleen de Dames genieten nog van de laatste dagen van de vakantie.

Rest mij alleen nog om jullie vanaf hier een heel mooi, gezond, geweldig, lekker en gelukkig jaar toe te wensen.