Brasserie De Keuken van Waarde

Na het lezen van de recensie van Yvon bedacht ik me dat ik die ook nog had geschreven en nog niet had gepubliceerd! Waarom eigenlijk niet? Ik kwam in mijn lijstje nog meer niet gepubliceerde stukjes tegen die best nog wel lekker of interessant zijn. Ik moet ze toch nog eens even doornemen.

Bijgaand mijn stukje over Brasserie De Keuken van Waarde. Toch nog geplaatst en leuk om te vergelijken met dat van Yvon:

Zoals beloofd mocht Dame 1 gisteren zeggen waar we gingen eten. Bij "iets met een Keuken". Ze bedoelde de Keuken van Waarde, waar we eerder met de Dames geweest waren. Ze waren toen enorm verwend door de chefkok en eigenaar, Dimitri Roedoe. Hij heeft de Keuken van Waarde eigenlijk totaal veranderd. Beneden is de Brasserie van Waarde gekomen; eigenlijk een chiquere bistro, waarmee gemikt wordt op een breder publiek. Niet alleen volwassenen kunnen hier aan hun trekken komen. Er is ook een kindermenukaart, zodat kids niet zijn aangewezen op de standaard patat met een frikandel. Toch is de kaart niet a la een Brasserie. Op de bovenverdieping is de Keuken van Waarde gevestigd. Hier is een nieuwe keuken gebouwd en hier verrast de chefkok zijn gasten op culinaire hoogstandjes. We hebben dit nog niet mogen proeven, maar gaan dat zeker in de toekomst een keer uitproberen.

Ik belde om te reserveren en hoorde dat het Restaurantweek was. Oh ja, natuurlijk! Helemaal vergeten. Maar we waren natuurlijk welkom met de Dames. Om 6 uur of half negen. Tja, kon het niet eerder? Zes uur haalden we niet en half 9 is voor Dames van lagere school leeftijd wel erg laat. De jongedame aan de telefoon ging schuiven en schuiven en we konden binnenkomen wanneer we wilden, ondanks de twee shifts die ze draaiden.

De keuze was snel gemaakt: we aten het Restaurantweekmenu uitgebreid met een tussengerecht. Daarbij een bijbehorend wijnaraangement. Voor de Dames zou een kindermenu samengesteld worden.

We kregen brood met aioli en tapenade. En vervolgens kwam er een amusetje. Niet heel bijzonder; een kwarteleitje op een puree van ??? (dat ben ik vergeten) en een minibakje met kruidenkaas en een minitomaatje.

We startten met een ballotine van Schotse zalm en zeeduivel met een sorbet van mierikswortel. De zeeduivel zit verpakt in een groene-kruidenlaagje en daarom heen zit weer de zalm. De sorbet is bijzonder en ook lekker. Erbij drinken we een witte wijn, een St. Felix blanc. De Dames krijgen meloen met parmaham. Commentaar is dat de parmaham te dik gesneden en dat krijgen die gevoelige damesmondjes niet fijngekauwd.

De volgende gang is saffraancannelloni gevuld met coquilles in kreeftmousseline. Hartstikke lekker: dikke coquilles in een mooie canneloni. De kreeftenmousseline is om te snoepen! Erbij de volgende witte wijn: een Chardonnay (ik heb ergens op geschreven van wie/wat/waar, want het is een heerlijke wijn).

Het hoofdgerecht van het menu is een kwartel gevuld met spek en een madeirasaus. De kwartel is mals en de saus lekker. Het spek hoeft van mij niet zo nodig; ik vind al gauw dat het een overheersende, te zoute smaak geeft (ook bij bijvoorbeeld zeeduivel omwikkeld met parmaham of pancetta). De wijn? Ja, de wijn.... geen wijn....!!!
De Dames krijgen een spiesje van rundvlees met natuurlijk dikke patatten en een salade. "Eet je groenten op!" zeg ik als goede moeder. Maar nee, dat gaat niet lukken, want de sla is zo "zuur". Na geproefd te hebben geef ik de Dames gelijk en we melden dit bij de mevrouw van de bediening, die uiterst attent reageert: Nee, dat kan niet hoor, dat is voor kinderen veel te veel balsamico!

Zoals altijd skippen we het desert en vragen koffie. De Dames krijgen een mooie toet met drie smaken ijs. Ik ben geen ijseter, maar wil toch altijd even proeven. Lekker!

Met rekening waren we het niet eens: voor het wijnarrangement werd de volle mep gerekend, terwijl we maar twee glaasjes per persoon hadden gedronken. Toen dat gemeld werd, werd direct het gehele wijnarrangement van de rekening gehaald.

Van eerdere keren dat we er zijn wezen eten, weet ik dat de kok heel veel beter kan. Dit was allemaal voorgeproduceerd, het was hartstikke druk en was zaten natuurlijk tussen twee shifts. Maar de bediening was prima en ook de problemen werden keurig opgelost.

De volgende keer gaan we eens boven Restaurant de Keuken van Waarde uitproberen.

Dank Yvon, nu weet ik ook hoe de Chardonnay heet (het papiertje is nog steeds zoek)!