Wat houd ik toch van lekker eten

De Dames waren gisteravond allebei uit logeren, dus waren wij vrij. Toch wel lekker, zo af en toe zonder De Dames. En als we dan met z'n tweetjes zijn, dan gaan we heel erg graag uitgebreid uit eten. Zo'n lange zit kan je kinderen gewoon niet aan doen; dat kan ik me nog van vroeger herinneren. Maar zo samen, dan zoeken we iets moois uit.

Vorig jaar waren we al een keer bij Villa La Ruche in Voorburg geweest en dat was toen heel goed bevallen, dus nu in de herhaling. Je kan je bijna niet voorstellen dat er aan zo'n suffe straat zo'n geweldig restaurant verstopt zit en net als de vorige keer was het welkom weer warm. En omdat we echt uitgebreid wilden eten en niet konden kiezen uit al het lekkers op de menukaart, viel de keus op de
10-gangen proeverij. En wat was het allemaal lekker... Van sommige gerechten viel ik stil en ik kreeg weer allemaal ideeen. Dat moet ik onthouden, dat is lekker, dat is een mooie combinatie, mmmm. We genoten van de amuses (een gefrituurd bonbonnetje met zalm, een swerique van erwtensoep, een filodeegzakje met een mousse van langoustine en knabbelstokjes met een truffelmayonaise (dat laatste doet me altijd denken aan de eerste truffelmayonaise die ik at bij de Zwetheul, jaren geleden). Deze amuses vroegen inderdaad om meer. En dat kwam er ook: we kregen nog een amuse-gang met zo'n geweldig krachtige bospaddestoelensoep en een hapje met gestoofd hertenvlees. En daarna kwam onze proeverij.

Ik had me enorm zitten verlekkeren, want op de menukaart stonden de gangen van de proeverij beschreven. En iedere gang was wel een feestje, zoals de makreel van de tweede gang. Boterzacht, met een pietsje citroen, zo onbeschrijvelijk lekker. Coquilles vind ik altijd geweldig en nu ben ik weer een idee rijker: de combinatie met biet en gekaramelisseerde witlof en gesuikerde amandelen is super! Dat kan ik ook en dat ga ik ook maken.

Er was wel wat gesleuteld aan het menu en we kregen niet alles zoals beschreven stond. Dat vind ik niet erg. Misschien wat jammer, want zo ben ik gek op zwezerik en dat zat er helaas niet in. Gelukkig werd aan het eind van de avond door de chefkok beloofd dat er een volgende keer zwezerik zou zijn.

Waar Manlief en ik beiden erg gecharmeerd van waren, is de aandacht van de gastvrouw en haar personeel. Zo attent en met zoveel aandacht en liefde voor het vak. Dat is een plezier! De gerechten en de daarbij geserveerde wijnen werden uitgebreid toegelicht, het ging niet te snel, niet te langzaam, er was persoonlijke aandacht. Perfect.

Wat ik erg goed vind van de chefkok is de manier waarop hij omgaat met (opbouwende) kritiek. Er was een gerecht in al die gangen dat wat ons betreft geschrapt had kunnen worden: gegrilde tongfilet met een risotto en een gerookte eidooier. Losstaand een zeer apart gerecht met daarbij een rode wijn die koud werd geserveerd. Maar voor ons was het te. Teveel eten voor zo'n groot menu, te machtig en te veel geur. De geur van de gerookte eidooier was te zwaar. Overigens wel ontzettend knap, zo'n eidooier roken, want de dooier was helemaal zacht en het was dus onmogelijk om te verwijderen van de risotto. Toen ik mijn vorkje met dooier omhoog liftte, stroomde het eigeel over de risotto. En echt, het smaakte goed, maar te. Een kleiner dooiertje en 1 ipv 2 filets, dan was het goed te behapstukken geweest. Het leuke vind ik, dat ik van de kok ook echt het gevoel kreeg, dat hij wat met onze opmerkingen zou gaan doen.

Zoals altijd zaten wij weer als laatste aan de koffie en het is zo leuk om dan met die mensen over eten te praten. Wanneer je zo enthousiast bent over de zuurkool met ganzenlever die geserveerd wordt bij de heilbot en langoustine (nee, dat stond niet in het menu, maar kregen we wel) en je gelijk te horen krijgt hoe de kok dat maakt, dat vind ik geweldig. Binnenkort ga ik dus die zuurkool maken (hoe mooi sluit dat aan op mijn plan zelf zuurkool in te maken).

De afgelopen weken was ik even de inspiratie en de zin om te koken kwijt. Na gisteravond bruis ik weer van de idee-en!